Sjálfsbjörg - 01.07.1964, Blaðsíða 38

Konráð Þorsteinsson:
HÚSNÆÐISMÁL ÖRYRKJA
Barátta öryrkja fyrir bættum lífskjör-
um, hlýtur óhjákvæmilega að beinast að
ýmsum þáttum dagiegs lífs. I sumum efn-
um hefur náðzt að segja má undraverður
árangur og má þar benda fyrst og fremst
á hið stórmerka brauðryðjendastarf S. I.
B. S. En einnig aðrir þættir hvetja til
bjarsýni vonglaðrar trúar á samtakamátt
öryrkjanna. Sú þátttaka, sem þegar hefur
orðið í félagssamtökum fatlaðra, hverra
samnefnari er Sjálfsbjörg, landssamband
fatlaðra, boðar bjartari framtíð mörgum
þeim, sem vegna ytri fötlunar og annarrar
örorku, hafa fundið sig utangarðs í lífs-
baráttunni að meira eða minna leyti. Þegar
hefur mikið áunnizt. All algengt er nú að
sjá öryrkja inna af höndum störf með
sama árangri eins og full frískt fólk. Þótt
slíks sé ekki nærri alltaf kostur, þá hlýt-
ur að verða stefnt að því að hver einasti
öryrki fái aðstöðu. til þess að nýta þá orku
prósentu, sem hann býr yfir og einnig að
þjálfun, endurhæfing og hæfnisprófanir
verði það fullkomnar að nýir möguleikar
opnist mörgum, já, sem allra flestum þeim,
sem finna sig meira og minna dæmdir úr
leik lífsins.
Það sem ég vildi þó sérstaklega gera
hér að umtalsefni, eru húsnæðismál ör-
yrkja. Eins og kunnugt er, er þar þannig
ástatt, að það má heita að allt verði að
byggja upp frá grunni. Þar getum við án
efa lært margt af frændþjóðum okkar, sem
lengra eru komnar og er þess að vænta
að fulltrúar okkar, sem fara í ferðalag nú
í sumar m. a. til þess að kynna sér þessi
mál, hafi af miklu að miðla við heimkom-
una. Það sem sérstaklega virðist aðkall-
andi fyrir öryrkjana í þessu sambandi er
tvíþætt. Að öðru leytinu að byggja vist-
heimili í Reykjavík, sem yrði í senn mið-
stöð samtakanna og þar með vettvangur
þjálfunar og annarra framkvæmda, sem
fara fram á þeirra vegum og einnig skap-
aðist þar aðstaða til dvalar fyrir þá ör-
yrkja, sem um lengri eða skemmri tíma
eru undir læknishendi, án þess þó að þurfa
að dvelja á sjúkrahúsi. Eins og kunnugt
er, skapast oft veruleg vandamál fyrir þá
öryrkja, sem þurfa að leita þjálfunar og
iæknismeðferðar, því að víða er dvalar-
aðstaðan mjög óhentug, verður því stórt
spor stigið, þegar það mál leysist, sem
vonandi verður í náinni framtíð. Að hinu
leytinu er sú knýjandi þörf, sem er fyrir
hendi um möguleika fyrir fatlaða til þess
að geta búið sér og sínum heimili, sem
eru við þeirra hæfi og getu. Hér þurfa að
koma til einhuga og sterk samtök hinna
fötluðu og sem víðtækust samstaða allra
öryrkja. Með einhuga samtökum má án
efa ná miklum árangri einnig hér. Ef hús-
næðismálin leysast bæði hvað snertir ytri
aðbúnað og einnig fjárhagslega, svo sem
svarar til getu öryrkjanna, þá opnast þar
með möguleikar til heilbrigðrar og eðli-
legrar heimilastofnunar fyrir fjölda þeirra,
sem við núverandi aðstæður verða að fara
slíks á mis. Berjast verður fyrir að fá
lögfesta sérstaka lausn á fjárhagshliðinni
38 SJÁLFSBJÖRG