Sjálfsbjörg - 01.07.1964, Blaðsíða 13

Valdimar Hólm Hallstað
Á örlitlum granda hér yzt við hafið
var æska mín mótuð og skírð.
Hér lék ég mér ungur í grænu grasi
og gladdist af himinsins dýrð.
Hér hvíslaði blærinn svo ör við eyra
og allt var með hlýjum svip.
Já, hér fyrir landi með sólblik í seglum
svifu mín draumaskip.
Svo kvaddi ég heima á kliðmjúku vori
og hvarf inn í bláan draum.
Snemma var baráttan blandin kvíða
við bylgjur og þungan straum.
Ég gleymdi mér stundum í gleði minni
í glampa af nýrri von.
1 mildu skini frá mömmu og pabba
vakti minning um týndan son.
Sumir lúta þeim örlögum einum
að erja sín heimalönd.
Aðrir flakka í friðlausum trega
um framandi vonaströnd.
Einn fær að lifa í ljóma vorsins
og lesa hvert gæfu blóm.
Með annars hamingju heyrist ganga
haustið á frosnum skóm.
I dag kom ég heim eftir áranna eril
einmana og fótasár.
Ég hef farið um víða vegu
velkzt meir en fimmtíu ár.
Útsærinn gnauðar hjá yztu skerjum,
það er alvara í dagsins svip.
Hin haustbleika jörð fagnar farandskáldi.
— 1 f jörunni er brotið skip. —
SJÁLFSBJÖRG 1