Iðjuþjálfinn - 2021, Side 7

1. tölublað 20217
Viðtal
„Speglunin er svo góð
– en mikilvægt að flæði náist
til samvinnu“
Gunnhildur Jakobsdóttir iðjuþjálfi hefur fetað ótroðnar slóðir
í störfum sínum, en með henni starfar þjónustuhundurinn
Skotta. Þær hafa tekið á móti skjólstæðingum í Æfingastöð-
inni í Hafnarfirði frá því í desember 2020. Gunnhildur mennt-
aði sig sérstaklega í Noregi til að starfa með þjónustuhundi,
og Skotta þurfti að standast ýmis próf. Við hittum Gunnhildi
og báðum hana að segja okkur nánar frá aðdragandanum,
hvernig iðjuþjálfun með hundi fer fram, hvernig speglun og
samvinna einkenna starfið og hver framtíðarsýnin er.
Gunnhildur tók sér nokkurn umhugsunarfrest eftir stúdentinn,
en vissi þó alltaf að hana langaði að vinna með dýrum. „Ég er
mikil dýraáhugakona og hef sérstakan áhuga á hundum og
hestum. Ég stefndi því alltaf þangað og reyndi ýmislegt þar,
ég vann í Húsdýragarðinum og var með hundaþjálfara sem
ég elti á námskeið og tók þátt
í skapgerðarmati á hundum
fyrir HRFÍ, vann í dýrabúð, sem
landvörður á Þingvöllum og
annað,“ útskýrir hún. Þess má geta
að hún er einnig formaður stjórnar
Hjálparhunda Íslands.
Hún þekkti ekki til iðjuþjálfunar
og ætlaði sér ekki að starfa innan
heilbrigðis- eða umönnunargeirans
í upphafi. „Foreldrar mínir eru
báðir menntaðir og starfa innan
heilbrigðis- og menntageirans og
ég ætlaði aldrei að fara þangað,
en svo togaði þetta alltaf meira og
meira. Ég hafði ekkert heyrt um
iðjuþjálfun, ég var að vinna í Brúarskóla og fór með nemenda þar
á Æfingastöðina. Þar hitti ég í fyrsta sinn iðjuþjálfa og þá fannst
mér mjög áhugaverð vinnan sem fór fram þar. Þannig ég fór að
skoða þetta betur og sá þá að erlendis þá er þetta eitt af fögunum
sem hefð er fyrir að styðjast við dýr í meðferðum,“ rifjar hún upp.
Nokkru áður en hún skráði sig í námið hafði hún séð hvernig
hún gæti tengt saman áhugann á dýrum og umönnun fólks.
„Árið 2005 hafði ég farið á ráðstefnu í Svíþjóð sem heitir
Hund for livet, um hvernig dýr eða hundar geta unnið í þágu
mannfólksins á mismunandi vegu. Þar sá ég þegar verið var
að nota dýr í meðferðum en ég náði aldrei hvaða fagstétt
þetta var – þar sem ég var svo heilluð af hundinum! Þetta
var í spítalaumhverfi og það voru sjúkraþjálfarar þarna og
svo fattaði ég eftir á að þetta voru iðjuþjálfar þegar ég fór að
kanna þetta nokkrum árum seinna,“ útskýrir Gunnhildur.
Draumur rættist í sveita sælunni
Þegar hún áttaði sig á að hægt væri að sameina þetta dreif
hún sig í námið. Gunnhildur tók sveitabæ á leigu í Eyjafirði
og fluttist þangað með manni sínum og hundi, þá 26 ára
gömul. „Það var gamall draumur
sem rættist hjá okkur, erum bæði
svona dýraáhugafólk og fengum
hvorugt að vera í sveit þegar við
vorum yngri þannig að við bárum
enn trega í hjörtum okkar að hafa
ekki komist í sveitina og þarna
var tækifæri til að láta gamlan
draum rætast. Þannig við leigðum
þennan sveitabæ og keyptum
hann að lokum og fengum afnot
af fjárhúsunum þannig við vorum
þarna með 12 kindur og 8 hænur,
hund og svo eignuðumst við 2
börn og ég kláraði námið,“ segir
hún. „Þetta var alveg frábær tími
þarna fyrir norðan, alveg yndislegt,
bæði náttúrulega námið og svo að geta látið þennan gamla
draum rætast að vera með búskap.“
Strax í grunnnáminu gat hún tengt saman iðjuþjálfunina
og hundaáhugann, en var þó meðvituð um að fá einnig
Gunnhildur Jakobsdóttir,
iðjuþjálfi