Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2011, Síða 21

Sjómannablaðið Víkingur – 21
unum, en þó aðallega af því, að hann var
búinn að skála nokkrum sinnum við við-
semjanda sinn eftir ánægjuleg viðskipti.
Segir sagan, að Bóbó hafi staðið í
langan tíma þarna á hafsbotninum og
þurft að taka eina þá erfiðustu ákvörðun
lífs síns, sem var, hvort hann ætti að losa
sig við flöskurnar úr buxnastrengnum og
koma brennivínslaus og um leið vinalaus
upp á yfirborðið aftur eða halda tryggð
við flöskurnar. Eftir vandlega umhugsun
varð það niðurstaðan að fórna minni
hagsmunum fyrir meiri. Kom Bóbó loks
upp á yfirborðið og var dreginn um borð
tómhentur, en miklar væntingar höfðu
verið bundnar við þessa heimsókn hans
til Þjóðverjanna. Þarna var skynsemin þó
látin ráða, en sjaldan hef ég séð einn
mann tapa vinsældum sínum meðal sam-
borgara sinni með jafnskjótum hætti og
þarna gerðist.
Einhverjum vikum seinna var aftur
komið til Færeyingahafnar og sagan end-
urtók sig. Bóbó fékk ný stígvél, sem ég
hafði tekið út hjá 1. stýrimanni og Bóbó
fékk sínar þrjár brennivínsflöskur, sem
hann passaði vel upp á að kæmust heilu
og höldnu um borð. Bóbó var aftur
kominn með sínar tímabundnu vinsæld-
ir, sem entust honum a.m.k út túrinn.
Þann 7. júlí 1960 lagði skipið að
bryggju í Reykjavík og lauk þar með
þessari löngu veiðiferð. Var farið strax á
skrifstofu B.Ú.R., sem var til húsa á efstu
hæð Hafnarhússins, austan megin, til
þess að ná í hýruna eða alla vega góðan
slatta af henni. Þegar röðin kom að mér
og starfskonan, sem virtist hafa starfað
þarna lengst, fór að fara yfir mínar út-
tektir um borð og í Færeyingahöfn, þá
spyr hún mig furðulostin, hvort það geti
verið rétt að ég hafi tekið út tvenn pör af
stígvélum. Ég sagði að það passaði, en
skýrði það ekkert nánar. Þá spurði hún
mig að því, hvernig það gæti staðist, að
ég sem pontari, sem stæði kyrr í lappirn-
ar mest allan túrinn, gæti slitið út þrenn-
um pörum af stígvélum í einum túr. Var
það Bóbó Guðmunds, spurði hún mig
beint í kjölfarið, og þóttist nú þekkja sitt
heimafólk. Ég játti því, en sagði jafn-
framt að við Bóbó mundum gera þetta
upp okkar í milli. Hún hélt nú ekki og
var fljót að yfirfæra stígvélaúttektina yfir
á reikning hans með tilheyrandi lýsingar-
orðum um meinta óreglusemi Bóbós og
sumra útvalinna skipverja, jafnframt sem
stétt togarasjómanna fékk sinn skammt
hjá henni í framhjáhlaupinu fyrst hún
var á annað borð byrjuð að tjá sig.
Peningar og skeinipappír
Eitt minnistætt atvik fyrir mig gerðist
þarna beint í kjölfarið, sem á í raun alls
ekkert erindi á prent. Af þeim ástæðum
og þeim einum er það sett hér niður á
blað.
Greinarhöfundur, með hvíta derhúfu, og Bóbó stígvélakaupmaður..
Pétur Halldórsson í Norðursjó sumarið 1961 á leið til löndunar í Esbjerg með
260 tonn af saltfiski en skipið hafði verið á saltfisktúr við Vestur-Grænland.
Ljósmynd: Jónas Haraldsson.