Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1952, Qupperneq 9

r
A varp
FORSETA ÍSLANDS
ÞVÍ ER STUNDUM HALDIÐ FRAM, að allt tal um norrœna
samvinnu sé einber hégómi og s\álaglamm. En það er hinn mesti
misshjlningur. Norrcen samvinna er staðreynd, sem engum tjáir að neita,
og hejur verið það um aldir, þó á ýmsu hafi gengið, eins og \oma vill fyrir
á beztu heimilum. Norrcen samvinna er vissulega eldri en Norrcenu félögin,
en öll góð mál má styrþja með samtöþum, og er oss því sþylt að þakja
miþilvcegt starf Norrcenu félaganna um síðastliðm þrjátíu ár.
Þessi miss\ilningur um fánýti norrcennar samvinnu stafar sennilega ein\-
um frá því, að í tveimur greinum — í viðskiptum og landvörnum — er norrcen
samvinna stundum erfið, oft ófullnœgjandi og þegar verst lcetur eins og t. d.
á ófriðartímum jafnvel óframþvcemanleg.
I viðshiptum eru Norðurlónd ófullncegjandi markaður hvert fyrir annað,
og keppa jafnvel í útflutningsverzlun hvert við annað svo sem í sölu sþógar-
og sjávarafurða. Smáþjóðum hcettir máskp einnig til að vera full samninga-
harðar. I þessu eftii má þó vinna mikjð á með vaxandi skjlningi og viðrceð-
um, e\kj sízt þar sem þjóðfélögin ráða nú meiru yfir viðskjptaleiðum en
áður var. Og styr\t geta Norðurlandaþjóðirnar hver aðra í viðskjptum við
aðrar stcerri þjóðir og fjarskyldari.
Hitt er þó meir áberandi, hversu erfitt er um sameiginlegar landvarnir
Norðurlandaþjóðantia. Það er löng leið austan frá Ladoga vestur á Látrabjarg
og mórg sundurleit tillit að ta\a, hcetturnar eþkj þcer sömu og þá einnig
vörnin ólík- Að einu leyti standa Norðurlönd þó öðrum framar og það er
7