Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1952, Qupperneq 10

Norrœn jól
í því, að vafalaust kemur engri þjóðinni til hugar, að deilumál þeirra á milli
verði hér eftir leyst öðruvísi en með samningum eða gerð. Er hér glöggt
dœmi um norrcena samvinnu, sem er til miþils sóma fyrir alla, sem hlut
eiga að máli. Svo sterkur bróðurhugur er fágœtur milli þjóða. Það má einnig
benda á að þrjár norrcenar þjóðir, íslendingar, Danir og Norðme?in eru nú í
sama varnarbandalagi. Jafnvel í þessum tveim greinum, sem hér hafa verið
raktar, og erfiðastar eru, er því norrœn samvinna til fyrirmyndar, það sem
hún ncer, og stendur til bóta.
Ef meiri árangur cetti að nást, þyrfti norrcena samsteypu. En fcestir hugsa
lengra en til samvinnunnar í þeirri öruggu trú að vér eigum, hér eftir sem
hingað til, eðlilega samleið um marga hluti. Þjóðerni hverrar einstakrar
þjóðar er að vísu skýrt og mótað, en rúmast þó í stcerra hugtaki, sem vér
nefnum norrcena menning. Norðurlandaþjóðirnar voru jafnan utan Róma-
ríkis, og eru því saman um margt sérstcett.
Ætt og uppruni, mál og menning, stjórnskjpun og saga er svo sam-
fléttuð, að hinar stcerri þjóðir líta oft á oss sem eina heild. Vér Norður-
landabúar njótum sameiginlega mikjls álits, og ágreiningsefnin eru fá og
smá miðað við hin stóru veldi. Ef við látum ekkj gömul s\rif eitra hug
okkar, þá er bróðerni þessara þjóða í bezta lagi. Eangrce\nin er sjaldnast talin
til dyggða, og ef vér cetluðum að rœkja allan fornan fjandskap innanlands
síðustu þrjár aldir aftur í tímann, þá vceri hver annars óvinur. En sem betur
fer, gera allir sœmilegir menn og þjóðir skuldaskjl á skemmri fresti.
Þó undarlegt megi virðast, þá er sumstaðar hjá frcendþjóðum vorum uppi
nokjkur ótti við það, að vér íslendingar séum á hraðri leið út fyrir norrcent
samfélag. Sliþt er ástceðulaust. Það afkjceðist enginn sinni eigin menningu
eins og fati. Það er rétt að vísu, að vér Islendingar höfum nú meiri um-
gengni og skjpti við margar þjóðir en noþkru sin?ii áður. En e\kj s\il ég,
að umgengni við margar þjóðir ?iú þurfi að verða þjóðerni voru hcettulegri
en áður fyrr við Dani eina um aldir. Það var líka einu sinni talið hcettulegt
að leyfa íslenzþ verzlunarsfjfti við aðrar þjóðir. Hér erum við á sömu braut-
um og frce?idþjóðir vorar sjálfar og eigum að því leyti eimúg hér ?iorrce?ia
samleið. Það sem hefur gerst er, að íslenzsþa þjóðin er að verða fullmyndug
— og gamla fólkjð er va?it að óttast um ungli?iga?ia.
Vér erum ráðnir í því Islendingar ,að varðveita vor gömlu menningar-
8