Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1952, Qupperneq 27

Norrœn jól
náð að ganga hin síðustu ár, má nefna stofnun Norræna ráðsins, sem samþykkt
hefur verið að ganga í af öllum löggjafarþingum Norðurlanda nema Alþingi
íslendinga, en þar liggur það nú fyrir til umræðu og væntanlegrar samþykktar.
Er þetta mjög merkur þáttur í samstarfssögu Norðurlandanna, sem vér væntum
oss mikils góðs af.
Stjórnarvöld allra Norðurlandanna, að íslandi undanteknu, hafa nú afnumið
vegabréfaskyldu til gagnkvæmra heimsókna á Norðurlöndum. Ekki er kunnugt
um, hvað því veldur, að íslenzk stjórnarvöld hafa ekki tekið þátt í samvinnu
um afnám vegabréfanna með hinum Norðurlöndunum, en vonandi verður þess
ei langt að bíða að svo verði.
Ennþá heyrast öðru hvoru raddir um það, að óþarft sé fyrir okkur Islendinga
að taka þátt í hinni norrænu samvinnu, við getum verið sjálfum okkur nógir.
Flestir telja þó, að nauösynlegt sé okkur að hafa einhver menningartengsl við
aðrar þjóðir, en þá sé bezt fyrir okkur að tengjast slíkum böndum hinum stóru
þjóðum, þar sem úrvaliÖ sé mest. Er þetta rétt? Ég held að því fari fjarri. Tengsl
okkar við Norðurlöndin eru okkur eðlilegust. Mál okkar er af sömu rótum runnið.
Norrænu þjóðunum erum við skyldust. Af sama bergi erum við brotin. Bönd skyld-
leikans reynast oftast traustust er á herÖir. Við höfum um aldir mótazt af sviplíkri
náttúru, líku starfi, sams konar lífskjörum, trú og menningu. Allt þetta hlýtur
að valda því, að við berum lík hugðarmál og sömu þrár í brjósti og höfum þess
vegna bezta aðstöðu til þess að tileinka okkur sams konar menningu.
Þetta finnum við Islendingar líka ljóslega, þegar við eru meðal framandí
þjóða. Þá fyrst, er við erum meÖal frændþjóðanna á Norðurlöndum, njótum við
okkar sem jafningjar. Líkt er um frændur okkar á hinum Norðurlöndum. Hér hjá
okkur kunna þeir oftast vel við sig. Þótt land okkar sé nokkuð kuldalegt á stund-
um, finna þeir hér þó þá hlýju sem vermir og skapar notalega heimilistilfinningu.
Með frændþjóðunum á Noröurlöndum eigum við samstöðu, þótt sitthvað beri
stundum á milli. Með Norðurlandabúunum hinum eigum við samleiÖ í menn-
ingarlegum efnum. Engri þjóð er meiri þörf á góðri og öruggri samfylgd en okkur
íslendingum, sem erum svo fáir og tiltölulega einangraðir.
Af reynslu undanfarandi alda og ára er það ljóst, að menningu okkar er
ekki hætta búin af samskiptum við frændþjóðirnar. Af þeim samskiptum hefur
menning okkar hlotið þá endurnýjun og næringu, sem henni er nauðsynleg og holl,
25