Leikhúsmál - 01.12.1995, Qupperneq 10

MYLSNA
Hentugasta og ódýrasta aðferðin til að
panta sér erlendar leikhúsbækur er að
eiga bein viðskipti við eina öflugustu leik-
húsbóksölu í heiminum „Samuel
French's" sem hefur útibú í Lundúnum,
New York, Los Angeles og Toronto i
Kanada. En heimilisfang, simanúmer og
faxnúmer Lundúna-útibús French's er
sem hér segir: Samuel French's, Theatre-
Bookshop; 57 Fitzroy Street, W1P - 6JR.
London; Tel: (071) 387-9373 - Fax: (071)-
387-2161. Opið mán. til fös. kl.
09:30-17:30.
Reynsla okkar sem höfum verið i sam-
bandi við French's í gegnum tíðina er
undantekningarlaust prýðileg; þeir eru
reiðubúnir að útvega hvert það rit sem
óskað er eftir, svo framarlega sem upp-
lagið er ekki á þrotum eða komið úr um-
ferð og endurútgáfa ekki í sjónmáli. Þeir
hjá French's eiga viðskipti við alla bókaút-
gefendur sem einhverju máli ná í Banda-
rikjunum, á Bretlandi og í Kanada og víð-
ar og kappkosta að þjóna viðskiptavinin-
um hratt og vel. Dæmi eru til um að bók
hafi verið pöntuð héðan frá íslandi á
mánudegi, símleiðis eða með faxi, og ver-
ið komin I póstútibú hér í höfuðborginni
tveim til þrem dögum siðar og aldrei höf-
um við þurft að bíða lengur en tiu daga
eftir bókasendingu frá fyrirtækinu. Þess
skal getið að French's útvegar einnig
áhrifahljóð fyrir leiksýningar.
Efeinhverjir lesendur Leikhúsmála luma
á upplýsingum um hvernig nálgast megi
leikhústengdar bókmenntir úr öðrum
heimshornum væri vel þegið ef haft yrði
samband við ritnefnd eða skrifstofu Gísla
Rúnars Jónssonar, s. 588 2545 sem jafn-
framt er fax.
SIGRÚN VALBERGSDÓTTIR
Leiklistarþing
í gæslu vopnaðra varða
Frá heimsþingi ITI (Alþjóða leikhúsmálastofnunarinnar)
í Caracas, Venesúela íjúní sl.
ann 24. júní sl. hófst heimsþing ITI í
Venesúela. Mikil þátttaka var í þing-
inu, enda eiga 92 lönd aðild að stofn-
uninni. Þarna voru um 400 manns
alls staðar að úr heiminum. 15 bekkjum úr
leildistarskólum hvaðanæva að hafði verið
boðið að taka þátt í leiksmiðju í vinnu við
Blóðbrullaup Garcia
Lorca og voru þau
u.þ.b. að ljúka því er
þingið hófst. Fyrir
Islands hönd sátu
þingið Ólafur Hauk-
ur Símonarson,
Helga Hjörvar, Úlfur
Hjörvar og undirrit-
uð.
Þegar komið var
til Venesúela kom í
ljós að hótelið, sem
hýsa skyldi þing-
heim, var 50 km fyrir austan höfuðborgina
Caracas. Frá flugvellinum var ekið í bíl með
dökkum, skotheldum rúðum undir leiðsögn
öryggisgæslumanns. Það var rætt um ótryggt
stjórnmálaástand og fallvalt gengi myntar-
innar Boleras. Hins vegar værum við í góð-
um höndum, því 400 þinggesta væri gætt af
300 öryggisgæslumönnum. Það væri Iíka
eins gott að halda sig í augsýn þeirra og það
skyldum við gera. Ef einhver færi út fyrir
landamörk hótelsins væri það á eigin ábyrgð
og yfirleitt mjög hættulegt. Öryggisverðir
fýlgdust með gestum að herbergisdyrum,
þrömmuðu síðan fram og aftur um gangana
og fylgdust aftur með þegar herbergið var yf-
irgefið og viðkomandi hvarf inn í lyftuna.
Hræðsluáróðurinn hafði þau áhrif að
fólki var illa við að yfirgefa hótelið fyrsta
kastið. Við fyrstu sjálfstæðu gönguferðina í
gegnum lítið þorp í nágrenninu leið manni
eins og ljónabráð í frumskógum Afríku.
Maður leit ekki framan í nokkurn mann og
var tilbúinn að mæta örlögum sínum við
hvert fótmál. En ljónin létu á sér standa,
enda hábjartur dagur og menn yfirleitt að
bíða eftir strætó eftir hádegismatinn og
höfðu engan sýnilegan áhuga á fölleitum
Norðurlandabúum í könnunarleiðangri.
Þeir sem stóðu fýrir þinginu fræddu okkur
ekki mikið um land og þjóð. Tvisvar sinnum
var öllum smalað upp í rútu og ekið inn í
Caracas. I annað skiptið var okkur var sýnt
listaverkasafn, en í hitt skiptið var boðið upp
á leiksýningu í Þjóðleikhúsinu. I bæði skiptin
var okkur ráðlagt að halda hópinn og yfirgefa
ekki svæðið, það
gæti haft ófýrirsjá-
anlegar afleiðingar.
Sennilega var þetta
ekki ósvipað og að
vera í einangrunar-
búðum, hugsaði ég
einhvern tíma, bara
lúxusinn skildi á
milli. Ef til vill átti
maður heldur ekki
að taka allt trúanlegt
sem manni væri sagt
um hætturnar. En
svona er maður nú einu sinni alinn upp: Að
trúa og treysta fólki. Aðrar þjóðir, aðrir siðir.
Svo lengi lærir sem lifir.
Hins vegar var þingið sjálft ágætlega
heppnað. Það var innihaldsríkt og tekist á
um mikilvæg málefni sem varða leiklistar-
samstarfið í heiminum. Norrænu þjóðirnar
höfðu sig mjög í frammi og fluttu tillögu
sem hnígur að endurskipulagningu samtak-
anna, sem eftir töluvert orðaskak var sam-
þykkt naumlega.
Aðalstarfsemi ITI fer fram í 8 nefndum
sem starfa á milli þinga (t.d. leikskáld, út-
gáfumál, leiklistarnám, dans, ópera o.fl.).
Allar nefndirnar lögðu fram áætlanir um
viðamikið starf næstu tvö árin, þar sem effit
verður til leiklistarhátíða undir margháttuð-
um formerkjum (t.d. Bonner Biennale: Ný
evrópsk leikritun, Minsk: Söguleg leikritun á
okkar tímum); ýmis málþing verða um allt
milli himins og jarðar, útgáfumál verða öfl-
ugri en nokkru sinni fyrr, ýtt verður undir
kynningar á leikritum frá fámennum mál-
svæðum o.fl. o.fl. Nefndirnar kjósa sér stjórn
og má geta þess að Ólafur Haukur Símonar-
son var kjörinn varaforseti leikskáldanefhd-
arinnar.
I suðuramerískum hita: Ólalur Haukur, Úlfur Hjörvar
og Sigrún.
8