Borgfirðingabók - 01.12.2011, Qupperneq 31

31Borgfirðingabók 2011
allt sem við sáum og hafði sín nöfn og átti sér sögu. Hann las landið
eins og opna bók, ekki einungis eins og það var þá, heldur einnig eins
og það hefur ef til vill verið áður en Hallmundarhraunið rann yfir og
breytti grænum og grónum völlum í gráa, úfna og steinrunna ásjónu.
Síðar skreyttist sú ásjóna fjölbreyttum gróðri, sem landið fær af sín
nöfn, svo sem Gráhraun og Skógarhraun, sem blasa við augum upp
með ánni í austri.
Þarna gnæfir Eiríksgnípa utan í jökulskriðunum og gefur tilefni til
að segja Hellismannasögu í heilu lagi. Daufur niður berst frá Barna-
fossi með andvaranum, og þá kemur sagan af börnunum tveim frá
Hraunsási, sem lengdi eftir heimkomu fólksins frá kirkju og ætluðu
á móti því yfir steinbogann, en duttu út af og drukknuðu. Svona geta
örnefnin orðið uppspretta sagna í meðförum snillinga.
Á meðan Guðmundur sat og sagði frá velti hann með íhugulli
gætni milli handa sér hnefastórum hnullungi úr rauðu bergi. Nokkru
síðar var þessi steinn orðinn að fagursköpuðum vasa í hillu heima á
Kirkjubóli.
Ungur drengur sem fær að njóta þessa verður aldrei samur, og
engin orð hafa náð að flytja verðugar þakkir.
Rússlandsferð og fleira
Ekki gat hjá því farið að Guðmundur veldist til margvíslegra trún-
aðarstarfa á félagsmálasviði, svo fjölhæfur maður sem hann var. Voru
fundir á því sviði trúlega oftast haldnir að vetri til, á þeim tíma sem
einyrkjubóndi átti síst heimangengt frá hirðingu gripa sinna. Kom
það oft fyrir að ég hljóp í skarðið til gegninga á Kirkjubóli. Ég held
að foreldrum mínum hafi þótt gott að geta minnkað viðskiptahalla
greiðaseminnar með því að lána strákinn stund og stund til viðvika.
Sveitasími var á bæjum á þessum árum, og vafalaust eru þeir fáir
sem gætu svarið af sér að hafa hlustað í eitt skipti eða svo. Í því efni á
ég syndir að bera, og er mér eitt símtal minnisstæðara en mörg önnur
sem ég hleraði (og er ég hér með búinn að meðganga að hafa hlustað
á mörg!).
Það var einu sinni sem oftar að hringt var að Kirkjubóli. Krist-
inn E. Andrésson talaði við Guðmund og sagði honum að hann væri
tilnefndur til að vera í sendinefnd á vegum MÍR, sem fara ætti til
Rússlands. Guðmundur aftók með öllu að fara. Nú væri hávetur, allir