Borgfirðingabók - 01.12.2011, Side 61

61Borgfirðingabók 2011
Þetta var því mikil freisting fyrir sjóveika og veikgeðja, að dvelja
sem mest sem friður fékkst til niðri heldur en vinna við erfitt verk í
kulda og sjógangi ofan þilja, og held ég að okkur sem óvanir vorum
hafi hreinlega ekki dottið sá möguleiki í hug að ef allir ynnu eins og
þrek leyfði væri kannski von um góðar tekjur af fiskiríi.
Eftir á finnst mér nokkuð merkilegt að enginn yfirmanna skyldi
koma og reyna að hressa upp mannskapinn og fá okkur til að vinna.
Nú dettur manni í hug að þetta var nokkurs konar bæjarútgerð,
gæti verið að menn hafi bara ekkert verið að hugsa um fiskirí. Þetta
veltist bara svona og við fáum alltaf borgað hvort sem fiskast eður ei.
En auðvitað fékk maður einhverjar glósur og skammir frá þeim
sem hraustari voru, og þeir stóðu sig að sjálfsögðu betur, enda flestir
eitthvað vanir.
Ég man nú víst ekki nöfn á nærri öllum mannskapnum, enda fáar
frístundir til að kynnast um borð.
Svo er það sennilega á sjötta degi frá því að farið var út að tekinn
er kúrsinn til heimahafnar þegar búið er að draga línuna, eða var hún
kannski lögð aftur? Ekki man ég það núna.
Veður var ágætt, hefur sennilega verið milli lægða og ferðin inn
virtist ætla að ganga vel. Og við sem seinastir vorum dunduðum við
það í góðu skapi að stokka upp úr seinustu bölunum.
Þá er allt í einu öskrað hátt einhversstaðar: „Ástím“. Og það skiptir
engum togum að einhver hlutur skellur á hlið bátsins og hann tekur
mikla sveiflu til bakborðs.
Ég var framarlega í stjórnborðsgangi við mitt starf og ég sé strax
þegar ég átta mig að rétt aftan við þar sem ég stóð gekk inn úr síðu
bátsins stefnið á járnskipi, og í fyrstu virtist sem skipin væru þannig
föst saman.
Ekki man ég nú hverjir fleiri voru þarna nærstaddir, en strax
mun hafa flögrað að mér sú hugsun að forða mér fljótt frá þessum
árekstrar vettvangi. Þaut ég upp á bátadekkið og þar var þá mann-
skapur sem var búinn að átta sig á að slys var að ske, og eflaust
hefur einhver stjórnað því að við byrjuðum strax að reyna að losa um
trébáta sem voru þar á bæði borð.
En það sem ég man var að ég mun hafa athugað að lása sundur
einhverjum festingum en leist alls ekki á, þetta losi ekki um bátinn
þann og segi fljótlega að þetta verði nú ekki losað nema með öflugum
verkfærum og jafnvel logsuðu.