Rökkur - 01.12.1949, Qupperneq 5

ROKKUR
117
móðirin inni í verksmiðjunni.
En Malonga Paka tíndi kaffi-
baunir.
Fjölskylda þessi var Mú-
hameðstrúar, og lifði sam-
kvæmt boðum kóransins.
1 kofa foreldra hennar lá
kóraninn við höfðalag heim-
ilisföðurins. Inni í kofanum
var allt hreint og fágað.
Eg hafði verið yfirmaður
um eins árs skeið á þessari
plantekru, þegar það gerðist,
er nú skal greina.
Það var síðari hluta sunnu-
dags. Eg sat í skrifstofu
minni og var að ganga frá
póstinum til Evrópu. En
hann þurfti að vera tilbúinn
á mánudagsmorgun. Þá var
harið að dyrum. Eg opnaði
dyrnar.
Foreldrar Malonga Paka
voru komin og var hún í
fylgd með þeim. Stóð hún að
baki þeim, feimin og vand-
ræðaleg. Faðir hennar bað
afsökunar á komu þeirra og
spurði, hvort liann fengi leyfi
til þess að bera fram erindi
sitt.
Eg kinkaði kolli til sam-
þykkis.
„Buana“, sagði faðir Mal-
onga Paka. „Við og margir
verkamanna þinna álitum,
að það sé óheppilegt fyrir
þig að vera án kvenmanns.
Allah ætlast heldur ekki tif
þess að svo sé. Okkur þykir
vænt um þig, sem húsbónda.
Þú ert góður og hjálpfús við
okkur svertingja, sem erum
fátækir og lítilssigldir.
Þú hefir ekki beðið okkur
aðstoðar í þínum einkamál-
um. En ef við gætum gerl
einlífi þitt viðunanlegra, væri
það okkur mikil ánægja“.
Eg vissi í fyrstu ekki, hvað
hann hafði í huga. En nú
fór mig að gruna, að hann
vildi pranga á mig dóttur
sinni.
Eg bað hann að komast aS
efninu, því að eg hefði lítinn
tíma.
„Já,“ mælti hann og kona
hans laut höfði til samþykkis.
„Við höfum verið að hugsa
um það, hvort þú vildir ekki
fá dóttur okkar, Malonga
Paka, á heimili þitt, og verða
tengdasonur okkar.“
Eg varð all forviða á þessu
tilboði, þó að eg væri farinn
að skilja hugarfar þessa
fólks sæmilega.
Eg leit á Malonga Paka.
En hún horfði niður fyrir
sig.
Eg sagði föður Malonga
Paka, að þetta kæmi mér á
óvart, og eg hefði ekki haft
í hyggju að kvæpast svert-
ingjastúlku.