Rökkur - 01.12.1949, Blaðsíða 34

146
Rö KKUR
irmæla var eg neyddur til
þess að skrifa henni, og búa
til allskonar sögur um það,
hversvegna eg gæti ekki
komið. Eg hafði aldrei fyrr
flogið flugvél af gerðinni
B-50, en áhöfn mín var skip-
uð þaulæfðum, röskum pilt-
um, sem nýlega voru komn-
ir úr æfingaflugi yfir Norð-
urpólnum, en í þeim leið-
angri höfðu tvær flugvélar
farizt með áhöfnum. Eg
varð þessvegna að fullvissa
Mary um að allt væri í lagi,
vinna álit áhafnar minnar og
læra að stjórna B-50, — og
allt samtímis.
Æfingar
hefjast.
Við byrjuðum reglubundn-
ar æfingar skömmu eftir
nýjár. Það var engu líkara,
en eg væri orðinn flugnemi
að nýju, — aðeins sá munur,
að við fengum engin orlof
og urðum að steinþegja um
tilganginn með æfingum
okkar. Á hverjum morgni,
alla daga vikunnar, fengum
við fyrirskipanir um að
byrja kl. 8 árdegis. Þá hóf-
um við ásamt nokkrum öðr-
um flugvélum af gerðinni
B-50 flóknar æfingar á því
að fylla benzíngeymana,
meðan á flugi stæði. Þetta
var endurtekið hvað eftir
annað.
Þetta voru þær allra erfið-
ustu æfingar, sem eg hafði
tekið þátt í og reyndu mjög
á taugar okkar allra, sem
tókum þátt í þeim. Birgða-
flugvélin kom mjög nálægt
okkur, hlaðin ákaflega eld-
fimu flugvélabenzíni, sem
myndi springa eins og TNT-
sprengiefni, ef einn neisti úr
hreyflum vélarinnar lenti í
því. Benzínið var látið
streyma milli flugvélanna,
meðan flogið var með fullri
ferð. Þessar æfingar voru
endurteknar á degi hverjum
og við vorum dauðuppgefnir,
er við komumst í rúmið á
kvöldin.
Átti að setja met?
Að lokum var áhöfnin orð-
in þaulæfð í þessu og til-
gangslaust að halda æfingum
áfram. Samt vissum við ekki,
hver var tilgangurinn með
öllu þessu. Margskonar sög-
ur komust á kreik um,
hvaða verk okkur væri ætl-
að að vinna. Sumir sögðu að
við ættum að fljúga vikum
saman umhverfis Bandaríkin
og setja nýtt met í þolflugi.
En þann 21. febrúar feng-
um við loksins að vita, hver
áætlunin var. Þá flugu allar