Rökkur - 01.12.1949, Qupperneq 72

184
ROKKUR
á logandi kerti, sem stóð á
borðinu, en einhvernveginn
gekk illa að halda eldinum
lifandi i honum.
„Flugvélar eru dásamleg-
ar,“ sagði hann, „og það skil-
ur enginn betur en þið
Bandarík j amenn“.
Meðan við ræddumst við
heyrðum við flugvéladyninn
í lofti yfir höfðum okkar.
Þjóðverjar
þrá einingu.
„Loftbrúin er óheppilegt
orð, því að þeir dagar eru
liðnir, að menn dreymi um
brú milli austur og vesturs.
Hér i Berlin þráirni vér seg-
ulafl í vestri, eitthvað sem
gæti dregið allt Þýzkaland í
þá átt“.
Fullyrða má, að sérhver
Þjóðverji muni skilja, hvað
Reuter átti við með þessum
orðum. Um alla Evrópu sjá
menn, að Evrópa er klofin,
og það sem sérhver Berlínar-
búi veit, er að hin landfræði-
lega skiftilina er um hjarta
Berlínar. Þjóðverjar allir þrá
þjóðlega einingu. Þegar
styrjöldinni lauk, sögðu hinir
nýju stjórnmálaleiðtogar
Þýzkalands, að Þýzkaland
myndi verða sameinað aftur,
ef brú væri gerð milli aust-
urs og vestur. En Austur-
Evrópuþjóðimar hafa vakn-
að til meðvitundar um sann-
leiksgildi orða Jans Masa-
ryks: „Brýr eru byggðar til
þess að fara yfir þær.“ Hvort
segulmagnið í vestri megnar
að svifta burt járntjaldinu,
verður ekki um sagt. —
Reuter stappaði nú stálinu í
leiðtoga Vestur-Þýzkalands,
sem komu saman í júlí, til
þess að íhuga ákvarðanir,
sem teknar voru í London,
um bráðabirgðastjórn fyrir
Vestur-Þýzkaland. Þeir ótt-
uðust, að þeir myndu verða
sakaðir um að valda klofn-
ingi Þýzkalands, með þvi að
fallast á þær. En þeir vildu
hjálpa meðbræðrum sínum í
Berlín. 1 upphafi ráðstefn-
unnar voru þeir svo ótta-
slegnir að þeir voru í þann
veginn að hafna tillögum þrí-
veldanna. Reuter tók sér þá
far í einni flutningaflugvél
bandamanna til Koblenz og
flutti ræðu á fundinum í
nafni Berlínar, og er ræða
þessi talin einhver hin áhrifa-
mesta, sem Reuter hefir
nokkurn tíma haldið. Það,
sem hann sagði var í stuttu
máli á þessa leið:
Um líf eða dauða
að tefla.
„Fyrir okkur í Berlín er