Veiðimaðurinn - 01.12.1955, Síða 9

því að laxinn héldi þarna niður, en hann
hafði völdin og þeyttist niður straum-
fallið. Mér tókst þó að forðast slys. Nið-
ur undir samkomuhúsi, sem stendur í
túninu, tókst mér að landa honum með
aðstoð Benedikts bónda á Hólmavaði.
Sá liann til ferða minna og hvattur af
sinni alkunnu löngun til að hjálpa kom
hann til mín. Lax þessi vóg 21 pund.
Degi var tekið að halla. Erlingur lækn-
ir athugaði hálsinn á okkur Sæmundi
fyrir næsta dag og virtist vera ánægður
með okkur. Veiðisögur voru sagðar yfir
borðum, er lieim kom að Laxamýri, og
gleði og glaumur ríkti fram í húmið.
O, hve gaman var að lifa!
Litla flugan mín frá honum Albert
skipaði nú heiðurssæti í veskinu mínu
eftir þetta afrek, en saga hennar er samt
ekki að fullu sögð ennþá. Hún fékk að
hvílast þar um langt skeið í sumar. Þó
kom að lokurn að þeim tíma, aff liðveizlu
hennar var leitað.
í Borgarfirði syðra er veiðisvæði, sem
kallað er Svarthöfðaveiðisvæði. Það eru
Þessi mynd er af Stiflunni,
svonefndu, seni getið er hér
i greininni. Er pað ágœtur
veiðistaður, en að visu
nokkuð mishittur. Liggur
þar jafnan mikið af laxi
og sumir stórir. T. d. veiddi
frú Lydia Einarsson þar
32 pd. fisk fyrir nokkrum
árum, og margir aðrir hafa
lent þar i skemmtilegum
œvintýrum. S.I. sumar veidd-
ust þarna 107 laxar.
Ljósm.: Þór. Sveinsson.
ármót Reykjadalsár og Flóku, er þær falla
sameiginlega í Hvítá. Víðsýnt er þaðan
til allra átta, því að Svarthöfði er mið-
svæðis í liéraðinu. Fegurð í góðu veðri
er undursamleg og er ekki að undra,
að slík fegurð geti skapað skáldlega hrifn-
ingu. Mig hefur því ekki undrað það,
að umhverfi þetta hefur fóstrað einhvern
skemmtilegasta rithöfund landsins nú á
seinni árum, rithöfundinn Björn Blön
dal, sem jafnframt er einhver snjallasti
veiðimaður á voru Fróni, og er óþarft
að lýsa honum nánar hér. Það gera bæk-
ur hans betur.
Við Olafur Bjarnason læknir höfðum
þá miklu ánægju, að gista þennan stað
í miðjum ágúst síðastliðnum. Veður
hafði, þar senr annars staðar, verið þung-
búið og rigningar gengið öðrurn þræði
daglega. Vatn var því óvenjulega mikið,
einkum þó í Reykjadalsá, og Hvítá var
sem hafsjór yfir að líta.
Við sáum því ekki fisk fyrstu dagana
og hefði vistin orðið viðburðasnauð, ef
við hefðum ekki notið gleðinnar af góð-
Yeiíhmaðurinn
7