Veiðimaðurinn - 01.12.1955, Blaðsíða 33

Hvað léttist hann
mikið?
VEIÐIMENN, sem ekki liat'a með sér
pundara, eða láta a£ einhverjum ástæð-
um undir liötuð leggjast, að vigta fiska
sína strax og þeir liafa veitt þá, verða
að áætla rýrnunina, ef þeir vilja skrá
þyngdina senr næst því er hún var, þegar
fiskinum var landað — en það vilja
auðvitað flestir. Einkanlega er mönn-
um sárt um að slá nokkru af þyngd
stórra laxa og áætla því rýrnunina stund-
um ef til vill nokkuð ríflega!
Ameríkumaður einn hefur rannsakað
þetta nijög nákvæmlega og komizt að
eftirfarandi niðurstöðu. í fljótu bragði
koma manni grunntölurnar kynlega fyr-
ir sjónir, en ástæðan er sú, að liann
reiknaði í enskurn pundum og þeim er
breytt í grömm hér.
Nýveiddur Rýi mun
Þyngd Eftir 6 tíma Eftir 12 tíma
906 gr. 42 gr. 56 gr.
1812 - 85 - 113 -
2718 - 127 - 170 -
3624 - 170 - 226 -
4530 - 212 - 283 -
5436 - 255 - 340 -
6342 - 297 - 397 -
7248 - 340 - 453 -
9060 - 453 - 567 -
13590 - 637 - 850 -
Fiskur sem reynist 12,740 kg. 12 tím-
um eftir að hann veiddist, hefur því verið
850 gr. þyngri, eða 13,59 kg. nýveíddur.
Sé rýrnuninni breytt í hundraðshluta
kemur í ljós, að eftir 6 tíma er hún >
orðin um 4,5°/0 og eftir 12 tima 6%, og
má leggja það við þá þyngd er vogin
sýnir.
★
Þetta er tekið úr „Fiskesport", en þar
var það haft eftir „Sportfiskaren“.
Norska ritið segir að í þessu sambandi
megi minna á þá gömlu sögu, að í frá-
sögnum veiðimanna léttist enginn fiskur
eftir að hann sé dauður — heldur haldi
hann alltaf áfram að stækka, unz veiði-
maðurinn sjálfur sé allur.
Betri er belgur
en barn.
VEIÐIFÉLAGARNIR sátu uppgefnir á árbakk-
anum og töluðu urn fiskileysið. Þeir höfðu þanið
sig mestan hluta dagsins og ekki orðið varir. Kem-
ur þá til þeirra strákhnokki frá bæ í nágrenninu,
snuðrar eitthvað í kringum þá og segir síðan:
„Hvar eru laxarnir ykkar?"
„Við höfum nú engan fiskinn fengið ,“ svöruðu
mennirnir mæðulega.
„Það er af því að þið eruð að reyna með stöng.
Þið eigið að skjóta þá eins og hann pabbi.“
„Ætlarðu að reyna að telja okkur trú um að
hann pabbi þinn skjóti laxinn hérna í ánni!"
„Já, og hann fær stundum marga — og líka hérna
sem þið eruð núna. Og í gær þegar við vorum
að borða lax, sem pabbi skaut, lenti stórt hagl
undir einni tönninni í mér og braut hana. Ég
skal sýna ykkur það. Skol"
Veiðimennirnir sögðust þá ætla að reyna á öðr-
um stöðum, kvöddu snáðann, báðu hann að skila
kveðju til pabba síns og muna eftir að segja hon-
um, að oft væri betri belgur en barn.
Veiðimaourinn
31