Veiðimaðurinn - 01.12.1955, Side 14

má veiðimaðurinn, sem nennir að fórna
svefntíma sínum, til þess að sveifla stöng-
inni um friðsæla nótt, eiga það víst, að
rekast einlivers staðar og einhvern tíma
næturinnar á uggaðan ferðalang — fisk
sem ekki er „farinn að hátta“.
Hefur fiskurinn
minni?
ÞAÐ er eintóm fjarstæða, að fiskar
finni ekki lykt. Þeir hafa ekki aðeins
næmt „nef“, heldur má líka nota það
orð um þeffærin, sem þeir hafa í höfð-
inu — og þeir hafa einnig frábært þef-
minni. Tilraunir amerískra fiskifræðinga
hafa leitt í ljós, að hægt er að venja
fiska með hjálp þeffæra þeirra.
Ein af tilraunum Ameríkumanna var
fólgin í því, að á stað þar sem tveir læk-
ir runnu sarnan var komið fyrir ilm-
andi efni þeim megin sem fiskurinn gat
fengið æti. Færi hann hins vegar hinum
megin fékk hann í sig rafstraum. Þegar
þessar tilraunir höfðu verið endurteknar
um hríð lærðist fiskinum að fara réttu
megin, þeim megin sem ilmurinn var,
jafnvel þótt skipt væri um sitt á hvað.
Þennan nýuppgötvaða eiginleika fisks-
ins hugsa menn sér að nota til þess að
beina göngu hans á nýjar leiðir, t. d.
þar sem gerðar hafa verið tjarnir eða
vatnið leitt í nýja farvegi vegna virkj-
ana. Vér vitum að laxinn kemur ár livert
á uppeldisstöðvar sínar, til þess að
hrygna. Iðnþróun síðustu ára og aðrar
aðgerðir manna í hinum náttúrlegu far-
vegum ánna hafa víða haft í för með
sér hörmulegar afleiðingar fyrir r’skstofn-
inn. Laxinn finnur ekki aftur heimkynni
sín, og afleiðingin er að mikið af hon-
um deyr og seiði farast unnvörpum.
En þetta er mikilsvert fyrir fleiri en
þá, sem veiða í ám og vötnum. Flot-
inn eygir þarna nýja leið til þess að
girða fyrir það, að stórar fisktorfur geti
leikið á „ekkólóðið", sem notað er til
þess að leita að tundurduflum og kaf-
bátum, eins og þær hafa oft gert hingað
til. Með aðstoð nýs tækis, sem tilrauna-
stofnun ameríska sjóhersins hefur fundið
upp og fengið einkaleyfi á, ætti fram-
vegis að vera hægt að afkróa stórar fisk-
torfur.
Þýtt úr norsku.
ÓGLEYMANLEGUR
STAÐUR.
EINS og allir vita, sem hafa veitt í Laxá í Að-
aldal, er þar veiðistaður, sem heitir Kirkjuhólma-
kvísl — fallegur flugustaður, sem þægilegt er að
kasta á. Fyrir nokkrum árum kom hingað til
lands enskur veiðimaður, sem var svo heppinn,
að fá að komast í Laxá. En þar með er ekki
511 sagan sögð af láni hans. Hann fékk 30 punda
lax, og þannig heilsar hún ekki mörgum í fyrsta
sinn. Við erum margir að bíða eftir því happi
enn, þó að við séum búnir að veiða þar árum
saman. F.n sem sagt, henni þóknaðist nú að taka
svona á nróti þessum F.nglendingi, og liann fékk
hann í Kirkjuhólmakvísl. Maðurinn fékk vitanlega
jafnframt mikið dálæti á þessum veiðistað og átti
engin orð nógu sterk til þess að lýsa fegurð hans
og ágæti.
Nú liðu tæp 2 ár, og kom maður þessi þá hingað
aftur. Þá sagði hann við kunningja sinn í Reykja-
vík: „í dag eru liðnir 718 dagar síðan staður
þessi hvarf mér sýn, þegar ég gekk upp túnið
í Nesi. En hvern einasta þessara 718 daga hef ég
hugsað um hann lengur eða skemur, og spurt og
spáð, hvenær hamingjunni mundi þóknast að lofa
mér að líta hann augum næst.“
Við getum eflaust flestir skilið manninn. Okkur
'v ' 'r mörgum vænt um Laxá fyrir minna.
12
Veiðimaðurinn