Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Blaðsíða 23

Þessi fallega myrul er af Kálfhyl og Skeifanni í Norðurá.
einum morgni. Eg man enn hvað þeir
voru stórir og átökin við þá, a. m. k. alla
mína, og það er líka enn furðu skýrt
fyrir mér, þegar veiðifélagi minn var að
þreyta sína laxa. Einkum er mér minnis-
stætt hvernig liann brást við. þegar flug-
an losnaði úr 12 punda hryggnu, sem
hann var að landa og var komin að hálfu
leyti upp á þurrt: Hann kastaði í mig
stönginni og renndi sér á hliðina milli
laxins og árinnar, og það stóðst á endum,
að um leið og hann var lagstur, hafði
laxinn snúið sér við og rak snjáldrið í
brjóstið á honum! Og yfir þann „múr“
komst laxinn auðvitað ekki. Veiðimaður-
inn blotnaði á öðrum handleggnum og
mjöðminni, en þá var einnig sólskin, og
hann var fljótur að þorna aftur. — Þetta
var falleg veiði, enda á göngutíma,
snemma í júlí, veðrið dýrðlegt, „ilmur
í lofti og jörðin með hátíðabrag".
Síðan hefur mikið vatn runnið til sjáv-
ar. Á árunum þarna á milli hef ég oft
fengið hér lax, en aldrei eins marga í
einu og fyrrnefndan morgun. Að þessu
sinni bendir allt til, að ég fari liéðan
laxlaus, þótt aldrei sé hægt að segja,
hvað gerast kann, ef agnið er í vatninu.
— Eg ætla að bíða og prófa aftur þegar
birtan er farin af hylnum. Þegar svona
heitt er í veðri, tekur hann stundum,
þegar skuggi kemur á vatnið og svolítið
kólnar.
Þetta er að jafnaði góður veiðistaður
18
Veiðimaðurinn