Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Qupperneq 28

Blindir stangveiðimenn.
MÖRGUM kann að þykja það ótrúlegt,
að blindir menn geti iðkað stangveiði.
Samt er það staðreynd, að all margir,
sem hafa misst sjónina, veiða á stöng.
Auðvitað þurfa aðstæður að vera heppi-
legar og aðstoðarmaður með þeim
blinda. Sá, sem hefur veitt á stöng áður
en hann missti sjónina, stendur miklum
mun betur að vígi en hinn, sem byrjar
á því síðar. Það er t. d. mikill munur á
því, að hafa séð veiðistaðinn og þekkja
hann vel, eða að koma í fyrsta sinn að
honum blindur. — Samt er þetta hægt.
Enskur lávarður, Fraser að nafni, sem
missti sjónina í fyrri heimsstyrjöldinni,
segir að veiðiskapurinn sé eitt af því sem
mezt hafi létt sér þann kross, að vera
blindur megin hluta ævinnar. Hann er
kunnur veiðimaður í heimalandi sínu
os; hefur ferðast víða til að veiða, m. a.
farið á túnfiskaveiðar við Suður-Afríku,
„og þar fékk ég einu sinni þrjá í versta
sjóveðri, sem ég man eftir“, segir hann.
Fraser lávarður hvetur blinda menn
mjög til þess að prófa stangveiði, eink-
um þá, sem misstu sjónina í síðara stríð-
inu, en. eru fullfrískir að öðru leyti og
enn á góðum aldri. Hann ráðleggur þeim
að leita til veiðifélagsins á staðnum, þar
sem þeir eiga heima, skýra frá að þá
langi til að reyna að veiða, og þá muni
þeir brátt finna útréttar hendur góðra
vina, því að þær séu margar í „bræðra-
félagi“ veiðimanna.
„Þið munuð komast að raun um, að
veiðistöngin veitir ykkur mikla ánægju,“
segir hann. „Eg tala þar af langri reynslu.
Eg er auðvitað enginn snillingur í stang-
veiði, og get aldrei orðið það, en ánægj-
an sem ég hef haft af henni er ómetan-
leg, enda sit ég mig ekki úr færi, þegar
ég á þess kost, að fara út með stöngina
mína.“ — Hann segir ennfremur:
„Ánægjan af stangveiðinni er marg-
þætt — það er ótrúlega gaman að setja í
fisk og þreyta hann, það er gaman að
læra og tileinka sér það sem þarf, til
Fraser lávarður að veiða.
18
Veiðimaburinn