Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Síða 56

inga við önnur lönd eru enn á döfinni, og fara í
sannleika sagt stöðugt vaxandi.
Að öðru leyti geri ég þessi mál ekki að umræðu-
efni, og á í þeim efnum þá ósk eina, að þau megi
æfinlega verða leyndarmál.
Þetta eru nú myndir af stjórnarstörfunum, eins
og þau voru, þangað til þing kom saman, 1. nóv.
síðastl., en svipuð verkefni hafa að sjálfsögðu leg-
ið fyrir ríkisstjórninni, meðan á þinginu stóð og
allt fram á þennan dag. Hefi ég orðið nokkuð fjöl-
orður um stjórnarstörfin, vegna þess að þau eru
landslýðnum tiltölulega lítið kunn, en ég hefi hins
vegar talið rétt að gefa háttv. fulltrúum ofurlitla
innsýn í þau.
Hins vegar tel ég enga nauðsyn á því, að
fara mörgum orðum um löggjafarstarfsemina,
v,egna þess að þá hlið málanna þekkja menn langt
um betur. Af löggjafaratriðum tel ég langsamlega
merkilegast gengismálið, þ. e. a. s. fellingu á verð-
gildi íslenzku krónunnar, ásamt festingu kaup-
gjaldsins í landinu. Það er óbreytt skoðun mín, að
gengisbreytingin hafi orðið atvinnulífinu til fram-
dráttar, og þar með öllum almenningi í landinu,
en þó vil ég viðurkenna, að ef ég hefði vitað um
þær staðreyndir, sem nú eru komnar í ljós, þ. e. a. s.
ófriðinn, þá er ég í vafa um, hvort ég hefði talið
jafn sjálfsagt að fella krónuna.
Um gengismálið vil ég að öðru leyti segja það,
að um það voru að sjálfsögðu mjög skiptar skoð-
anir innan Sjálfstæðisflokksins, en hvort sem mönn-
um líkar betur eða verr það sem gjört var, þá mega
þó allir Sjálfstæðismenn fagna því og miklast af
54