Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Síða 58

inu. Flestir hinna síðarnefndu játuðu þó, að ef til
ófriðar drægi, væri samsteypustjórn óumflýjanleg
nauðsyn. Virðist því óhætt að fullyrða, að úr því
að ófriðurinn skall á, þá var það mikið lán, að sam-
starfið tókst á síðastliðnu vori. Hefði eigi svo giftu-
samlega til tekizt, myndi í ófriðarbyrjun þing hafa
verið kvatt saman, og verið gengið til samstarfs.
En þá hefði allt verið óundirbúið, og myndi það
mjög hafa aukið á örðugleikana. Vinningurinn við
það, að samstarfið tókst í vor, er margvíslegur,
og m. a. þessi:
Mikið af nauðsynjavöru hafði verið dregið til
landsins og ráðherrarnir voru orðnir vanir sam-
starfinu og höfðu auk þess íhugað talsvert ýms
þeirra viðfangsefna, sem leysa þurfti, þegar í ófrið-
arbyrjun. Af þessum ástæðum var það, að nauð-
synlega löggjöf var hægt að setja löngu fyrr en
ella hefði orðið, en á því græddi þjóðin beint og
óbeint svo miljónum skipti. Auk þess hefir tekizt
af þessum ástæðum miklu betur en ella hefði mátt
gera sér vonir um, að verjast ýmsum áföllum, bæði
inn á við og út á við.
Það er rétt, að það hefir gengið á ýmsum svið-
um miður og seinna ,en æskilegt er, að lagfæra
gamlar misfellur frá sjónarmiði okkar Sjálfstæðis-
manna, en það er ekki nema eðlileg afleiðing af
því, hve mikið lá fyrir af stórum, nýjum, óvæntum
og vandasömum viðfangsefnum. Vil ég í því sam-
bandi leyfa mér að minna Sjálfstæðismenn á, að
enda þótt Sjálfstæðisflokkurinn fari nú með önnur
og meiri völd í landinu, en hann að undanförnu
hefir gert um langa hríð, þá ,er hann þó ekki einn
við völd. Jafnframt leiði ég athyglina að því, að
56