Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Qupperneq 62

völdin á þessum óvenjulegu tímum, þegar enginn
veit hvaða nýjar hættur morgundagurinn ber í
skauti sínu.
Það ,er mín skoðun, að þjóðin þurfi nú að eiga
sterka ríkisstjórn, þ. e. a. s. stjórn, sem nýtur trausts
og stuðnings yfirgnæfandi meirihluta þjóðarinnar.
Af öllum þessum ástæðum, og ýmsum fleiri, óska
ég ekki eftir kosningum, þó ég hins vegar taki ró-
legur öllu sem að höndum ber.
En verða þá kosningar?
Ég get að sjálfsögðu eigi fremur en aðrir gefið
neitt óyggjandi svar. En ég get sagt, að ég telji
ólíklegt að til kosninga dragi. Ég byggi þá stað-
hæfingu mína á því, að ég veit með vissu, að flest-
ir ráðamenn stjómarflokkanna eru andvígir kosning-
um, m. a. af sumum þeim ástæðum, sem ég áður
greindi því til rökstuðnings, að ég óska ekki kosninga.
Samvinnan í ríkisstjórninni hefir til þessa gengið
að óskum. Ég játa að vísu, að mörg gömul misklíð-
arefni eru óleyst, og enn er eigi með vissu séð, hversu
tii tekst um friðsamlega lausn þeirra. Meðal þeirra
eru t. d. mjólkurmálið, sem er ákaflega örðugt við-
fangs. Ennfremur nokkur þáttur verzlunarmálanna,
en í þeim ber varla m,eir á milli en svo, að ég vona
að þau leysist á næstunni á viðunandi hátt.
Ég viðurkenni hins vegar að yfir slíkri stjórn
sem þeirri, er nú fer með völd, grúfir æfinlega
sú hætta að einhver flokkanna, eða einhver ráð-
herranna beiti því valdi, sem hann að lögum hefir
yfir sínu ráðuneyti, þannig að aðrir ráðherrar uni
illa við, og kunni þá að grípa til sinna ráða innan
sinna vébanda. Af þessu getur spunnizt þykkja og
úlfúð, sem þá auðvitað leiðir til samvinnuslita, því
60