Skipulagsmál höfuðborgarsvæðisins - 01.08.1987, Page 19

slfipuiagsmál
19
bær, Seltjamames og Mosfells-
sveit standa að mínu mati öll á
nokkrum tímamótum hvað varðar
uppbyggingu á atvinnustarfsemi.
Fram til þessa hafa þau talist til
svefnbæja Reykjavíkur þar sem
lítil atvinnustarfsemi hefur farið
fram. Þessi 3 sveitarfélög era nú
hvert um sig að byggja upp sína
miðbæjarkjama þar sem ætlað er
að verði ymis sú þjónusta sem
fram til þessa hefur verið sótt
annað.
Það er vilji sveitarstjómarmanna í
þessum sveitarfélögum að
atvinnulíf eflist og styrkist.
Ferðamannaþjónusta við þann
nyja hóp ferðamanna, sem ég
nefndi hér að framan, getur
hleypt fjörkipp í atvinnulíf þess-
ara byggðarlaga og átt veralegan
þátt í uppbyggingu miðbæja á
þessum stöðum. Sama gildir
reyndar um önnur sveitarfélög á
svæðinu, þó svo að ég nefni
þessi 3 sérstaklega vegna þess á
hvaða stigi uppbyggingar þau
era.
Frá sjónarhóli sveitarstjórnar-
manns líta ferðamál á höfuð-
borgarsvæðinu í stóram dráttum
þannig út:
Sveitarfélögin á svæðinu, að
höfuðborginni undanskilinni,
njóta næsta lítils af þeim ferða-
mannastraumi sem um landið fer,
og gildir þá einu hvort um er að
ræða innlenda eða erlenda ferða-
menn.
Miðað við óbreyttan markhóp
erlendra ferðamanna, þ.e. "há-
fjallaferðamenn", er þess ekki að
vænta að þessi sveitarfélög muni
í framtíðinni njóta mikils af
erlendum ferðamönnum sem
hingað koma, þó svo að unnt eigi
að vera að ná einhveijum við-
skiptum við þann hóp. Sömu-
leiðis er ekki við því að búast að
innlendir ferðamenn sæki þessi
sveitarfélög heim að óbreyttu.
Verði það sjónarmið ofaná að
snúa sér að nyjum hópi erlendra
ferðamanna á næstunni, þ.e.
"venjulegum ferðamönnum", þá
eiga sveitarfélögin hér á höfuð-
borgarsvæðinu mikla möguleika á
góðum bita af þeirri köku sem
þannig yrði til. Samhliða upp-
byggingu á gistiaðstöðu og
þjónustu hvers konar fyrir
þennan hóp ferðamanna er þess
að vænta að í kjölfarið fylgi
innlendir ferðamenn og viðskipti
við þá.
í Ijósi þessa er vert að velta því
fyrir sér hvað sveitarstjómarmenn
geta gert til að opna þennan
markað. Það er ljóst í mínum
huga að það er ekki á valdi
sveitarstjórnarmanna að taka
ákvörðun um að sótt verði að
þessum nyja markhópi, og slíkar
ákvarðanir verður atvinnugreinin
að taka og þeir aðilar sem hafa
hag og áhættu af ferðamanna-
þjónustu.
Sveitarstjórnarmenn geta hins
vegar kynnt þá möguleika sem
svæðið hefur til að koma slíkri
þjónustu á fót. Sömuleiðis er
hægt að gera ráð fyrir þessari
starfsemi í skipulagi, og þá í
samráði við þá sem starfsemina
munu stunda. Aðstöðusköpun á
vegum sveitarfélaganna getur
riðið baggamuninn í þessu
sambandi, sem og þáttaka þeirra í
sameiginlegri kynningu svæðis-
ins m.t.t. nyrrar tegundar af
ferðamennsku á íslandi. Verði
þessi leið reynd þá reynir á
framsyni, lipurð og sveigjanleika
sveitarstjórna til að taka á með
aðilum sem tilbúnir eru að fara
inn á nýjar brautir í ferðamálum á
íslandi.