Gripla - 2022, Blaðsíða 417

415
born. Þꜹ gengu um stadin efter |3 sinni fædu oc næringu, oc sem þad yngsta
kom fyrer |4 nockrar húsdyr, feck þad ein hálft hveitebr |5 ꜹd, oc þegar þad
kom aptr til módrinnar med sinum br |6 ædrum oc liet hana siá sína ølmusu,
þa |7 fyrerbꜹd hun barninu at þad skyldi ecki strax eta |8 sitt hveitebrꜹd.
Enn þad kunni ecki saker síns barn |9 dóms at spara þad. Þegar móderin
fornam þad, |10 vard hún so reid, at hún óskade ad fiand |11 inn skyldi fara
í þad, oc jafnskiótt vard barned |12 difulodt.xxi|13
22. |14 Til Wittinberg var ein qvinna, sem geck |15 þar umkring med sína
dóttr sem var difulód, |16 oc madrin medkendi opinberlega, at hann hef |17
di í sinni reide blotad stúlkunne hastarlega, oc |18 þar epter hefde þad strax
sked, at difullin he |19 fde strax farid í hana. Oc þa D. Lúth(er) |20 sál(ugr)
taladi til þess vonda anda oc sagde, |21 drottjn straffe þig, ⸍hvor ord postulin
Judas hefr í sínum pistle⸌, þá m |22 glade difullinn í stulkunne oc sagdi.
Jncre |23 pet, jncrepet. Straffe þig, staffe þig, so |24 at hvor madr mátti heyra
at hun var difulód.xxii
[33r] 23. |2 J Cæsaria í Cappadocia var ein edalborin frú |3 sem átti x
brn, víȷ́ syne oc ííȷ́ dætr, hvor hana |4 stiggdu einu sinne. Þar fyrer blótade
hún þeim oc óskade þeim |5 alls jlls, hvar straffid filgde strax epter, so at
brn |6 in urdu skiálfande án afláts á llum þeirra lika |7 mans limum oc
lidum. Þar um má lesa Disipulum |8 de tempore.xxiii|9
24. |10 Wier lesum ocso eina hrædilega historiu sem |11 skedi til Meilon,
at þar var ein drengr, sem terte |12 fíngurnar at módr sinne oc skiælde sinn
munn oc spottade |13 hana, hvar fyrer hún vard ofrreid oc sagde. Gud ge |14
fe, at þú skiæler so þinn munn í gálganum, hvad oc |15 so skede, þviat fám
dgum þar epter stal hann oc vard |16 heingdr, oc so máttu menn siá, at
hann skiælde sinn |17 munn í gálganum, so sem hann hafdi fyrre girt |18 þa
hann skiælde sig at sinne módr.xxiv|19
25. |20 Þar skrifast eín merkeleg historia um |21 einn mann, sem hafde
einn víngard plantad sier, |22 oc þa hann fornam at hann skylde deyia,
kalla |23 de hann sina sonu til sín oc sagde til þeirra. Syner |24 míner, ec
hefe saman safnad ydr miklu liggiande |25 fe, sem ydr kann vel at nægia, so
leinge sem þier [33v] lifed, oc þann sama fesid hefe eg nidr grafid |2 i minn
víngard. Þar meige þier taka hann þá ieg er |3 dꜹdr. Enn hann sagde þeim
þo ecki i hvorium stad þeir |4 skildu finna þetta fe. Nú sem hann var dꜹdr,
tóku |5 þeir til at grafa oc ranskudu so allan víngardin, oc |6 þess lengr oc
meir sem þeir grófu (epter þessu liggiand⟨e⟩ fe) |7 þess ávaxtarsamare vard
A REPOSITORY OF PROTESTANT EXEMPLA