Gripla - 2022, Blaðsíða 425

423
á honum |15 sat þar ofan fyrer, so þeir hálsbrotnudu bá |16 der saman, oc so
hefnde hann dꜹda síns herra.xlvii|17
48. |18 Fulgosus skrifar lib. 5, kap. 2 um einn |19 sem het Titus Sabinus.
Þá hann sat i fang |20 else, þá vilde hans hundr, hvorn ⟨hann⟩ hafde upp |21
alid, adrei láta reka sig frá honum. Oc þegar |22 hann var út leiddr at hann
skylde steglast, þá |23 filgde hundrin honum oc gólade oc ílde oc |24 bar sig
illa álíka sem einn sorgfullr madr. |25 Oc þegar nockrer undrudust þetta,
gáfu þeir [41r] hundinum brꜹd, hvrt hann greip, stck upp oc retti |2 þad
at munne síns herra. Oc at sídustu þegar þeir k |3 studu þessum manne út í
ána Tíberum, stock hu |4 ndrin strax efter honum oc fór under hans hfud
|5 oc vilde hiálpa, þvi ⟨hann⟩ ætlade hann munde þá |6 enn lifa. Þetta var eitt
stórt þacklæte |7 af einne mállꜹsre skepnu.xlviii|8
49. |9 Ambrosius skrifar um einn i Anthiochia, sem |10 á náttarþele
var slegin íhel. Hann átte einn hu |11 nd, sem ecki vilde fara frá þeim
dꜹda líkama, |12 heldr sat hann þar hiá oc gólade oc geimde likaman |13 frá
drum hundum edr þvi honum kunne at granda. |14 Oc at morgne þá þar
kom margt fólk oc vilde siá |15 þetta, þá kom oc einn medal annara, sem
þennan mann haf |16 de myrdt oc hugde hann munde ei opinberadr verda
|17 med þvi eingin sá hann giora þennan girning. Enn |18 strax þá hundrin
sá hann, tók hann til at sækia at |19 honum oc gielta oc greip i hans klæde
oc helt honum, enn |20 madrin vard sorgfullr, og hann vard strax hafdr |21
grunsamr. Þetta var undervísad yfervaldinu |22 hvort jafnsnart liet grípa
hann, oc hann medke |23 nde sinn girning oc leid þar fyrer tilbærelegt |24
straff. Þesser hundar eru ecke |25 i hvriu húse.xlix
[41v] 50. |2 Þad er skrifad, at eitt sinn hafe verid einn ga |3 mall madr,
sem átti 2 syne oc eina dóttr. |4 Þeim afhendte hann allt sitt góts, at þꜹ
skyldu ha |5 fa fyrer honum hans lífstíd, enn þá hann hafde vered |6 sinn
mánud hiá hvoriu þeirra, leiddist þeim at ha |7 fa fyrer honum. Þá liet hann
gira sier eina kystu, hvor |8 ia hann fylte upp med mold oc steina oc liet so
|9 skrifa utan á kystuna: Þad er einn dáre |10 sem so gefr sínum børnum,
at hann verde *si |11 álfur at þyggia. Her meintu brnen, at |12 hann ætte
ennnú epter mikid liggiande fe oc tóku |13 hann til sín oc hfdu fyrer
honum, hvad ad skede meir |14 vegna peninganna sem þꜹ hugdust ad fá |15
enn af þacklátu hiarta.l|16
51. |17 Þá Antonius Caracalla var ordin keysare, |18 liet hann aflífa
A REPOSITORY OF PROTESTANT EXEMPLA
10-11 si|álfur] si|álpur