Muninn - 01.08.2008, Qupperneq 24

Vofa gengur nú ljósum logum um
íslenskt samfélag - vofa lýðræðis. Vofa
þessi holdgervist í mótmælendum
á Austurvelli og Ráðhústorgi,
fólki alls staðar að, hörðustu
sjálfstæðismönnum, verstu kommum
og öllum þar á milli. Mótmælendur
krefjast þess að fá að nýta sér þann
rétt sem er sjálfsagður hverjum íbúa
lýðræðisríkis, að fá að kjósa sér sína
eigin framtíð. Vofa þessi býr í hverjum
Íslendingi sem hefur vilja fyrir hendi,
vilja til þess að reisa nýtt Ísland úr
rústum nýfrjálshyggjunnar og stefna
á ný að lýðveldi í verki en ekki aðeins
orði.
Eftir 17 ára fyllirí íslenskra fjármála-
manna vaknaði íslenska þjóðin með
dúndrandi hausverk sem hún bar ekki
ábyrgð á. Þjóðin sá skýrum augum
hverslags ástand góðærisvíman í
stjórnarráðinu og á fjármálamörkuðum
hafði gefið henni. Svo virðist sem
þjóðin eigi engra kosta völ annarra en
að taka út þjáningarnar fyrir sukkarana.
Spurningin er hins vegar: Hvað ætlum
við að gera til að tryggja að þetta komi
ekki fyrir aftur?
Sem lausn á þessu leggja margir fram
Evrópusambandið. Stuðningsmenn
ESB-aðildar lofa stöðugu efnahagskerfi,
sterkum gjaldmiðli og ódýrum vörum.
Þeir minnast þó ekki á að tollamúrarnir
sem lækka verðið innan sambandsins
koma niður á þriðja heiminum og
gera bændum þar ómögulegt að
fá sanngjarnt verð fyrir vörur sínar.
Evrópusambandið er ólýðræðislegt
kerfi sem tekur völdin frá grasrótinni og
færir þau til fjarlægra embættismanna
sem aldrei hafa verið kosnir til valda.
Það getur því ekki talist raunhæf lausn
á vanda Íslands á tímum sem þessum,
þar sem kröfur um aukið lýðræði
hljóma.
Okkur í menntaskólum landsins ber
að krefjast kosninga því afleiðingarnar
lenda á okkur en ekki þeim sem tóku
lánin. Krafan er skýr - að ný ríkisstjórn
taki við völdum. Nýrrar ríkisstjórnar
bíður það verkefni að vernda
velferðarkerfið og endurreisa efnahag
landsins.
Kosningar strax!
Greinarhöfundur: Bjarni Þóroddsson 3.H
Mynd: Sindri Geir Óskarsson 3.G