Muninn - 01.08.2008, Side 34

Rokk í
Þýskalandi
Í byrjun annar var auglýst eftir
þátttakendum í ferð til Þýskalands til að
vinna samskiptaverkefni með þýskum
skóla í Potsdam, verkefni sem er styrkt
af Comeniusarsjóði Evrópusambandsins.
Fórum við, 21 nemandi úr 3. bekk og 3
rokkaðir kennarar, á vit ævintýranna.
Í rauninni vissi enginn við hverju væri
að búast þegar út væri komið, aðeins
að jákvætt og opið hugarfar væri
forsenda þátttöku. Undirbúningur
hófst nokkrum vikum fyrir brottför og
vorum við pöruð saman, Íslendingur
og Þjóðverji, gestur og gestgjafi.
Við lentum í Berlín þann 3. nóvember
síðastliðinn, þar sem gestgjafarnir tóku á
móti okkur með bros á vör, spenningurinn
í íslenska hópnum var gríðarlegur og ekki
minnkaði hann þegar á heimilin var komið.
Heimilisaðstæður voru mismunandi, t.d.
fékk Inga lítinn sem engan svefn í „köldu
rottuholunni“ sem hún sagðist búa í,
sumir fengu konunglegar máltíðir í hvert
mál en aðrir fengu engan mat. Flestir voru
„nestaðir“ fyrir skólann en nestið var mjög
mismunandi, sem dæmi má nefna fékk
Alma einn daginn 2 harðsoðin egg (með
skurninni), 4 pepperónistangir og 2 lítra
af jarðaberjavatni (hmm, hefði samloka
með skinku og osti ekki nægt henni?).
Einhverjir ferðuðust í marga tíma í skólann,
sem eru mikil viðbrigði fyrir þá Íslendinga
sem eru vanir 10 mínútna leið í skólann.
Fyrsta skóladaginn voru myndaðir
vinnuhópar og verkefnið útskýrt
fyrir okkur. Við fengum það verkefni
að gera ferðabækling fyrir ungt
fólk um hvað hægt væri að gera á
ferðalagi um Berlín og nágrenni.
Verkefnið stal smá tíma af okkur þarna
úti, en við létum það ekki hafa áhrif
okkur. Nú stöndum við frammi fyrir því að
klára verkefnið hérna heima og undirbúa
komu Þjóðverjanna, en þau munu koma
til landsins um mánaðamótin mars/apríl
til að gera samskonar verkefni um Ísland.
Fyrsta daginn fórum við í stutta
skoðunarferð um Potsdam sem endaði á
kínverskum veitingastað. Almannarómur
heldur því fram að Þjóðverjarnir hafi
haft meira gaman af skoðunarferðinni
en íslenski hópurinn þar sem þau
skiptu okkur upp í hópa og létu okkur
gera ýmsar þrautir, á þýsku... Toll?
Vikan í Potsdam og Berlín var frábær og
skemmtilegri en nokkurn gæti grunað.
Við gerðum margt, skoðuðum meira
en löbbuðum mest. Flestum kvöldum
eyddum við á karókíbarnum þar sem
við fengum útrás fyrir sönghæfileika
okkar og tókum allt frá Tokio Hotel
til Backstreet Boys, við lærðum
þýsk blótsyrði og kenndum íslensk.
Það ríkti engin kreppa hjá okkur í Þýskalandi
og við urðum ekkert vör við hana, (nema
þeir sem fóru í hagfræðitíma í skólanum
og ræddu íslenska efnahagsástandið
á þýsku... (vandræðalegt?). Þar af
leiðandi versluðum við eins og fávitar
og voru kennararnir ekkert skárri
en yngismeyjarnar í þeim efnum.
Berlín var skoðuð frá A-B þótt sumum
fyndist þeir hafa farið alla leið frá
A-Ö en jújú, Berlín er stór borg og
mikið af búðum sem vöktu athygli og
þörfnuðust nánari skoðunar, þvert á
vilja SvP. Orðið á götunni er að hann hafi
verslað meira en margur þann daginn.
Kreuzberg ferðin var eftirminnileg, en
Kreuzberg er tyrkneskt hverfi í miðri
Berlín. Þegar við stigum út úr lestinni
tók við nýr heimur, ólíkur þeim sem við
höfum séð. Tyrkir með höfuðklúta í öllum
regnbogans litum, öðruvísi búðir (ódýrir
skór!), vatnspípur og glingur, ávextir á
hverju götuhorni og framandi matur.
Mánudagsmorguninn 10. nóvember var
tárum þrungin kveðjustund þegar við
kvöddum nýju vini okkar og héldum á
vit nýrra ævintýra. Við byrjuðum á því að
keyra til Dresden þar sem við skoðuðum
byggingar í gotneskum stíl sem minntu
margar á útibú Drakúla. Þar var m.a.
Jónas jarðfræðikennari skammaður
af Sigrúnu Aðalgeirs fyrir að trufla
skoðunarferð með því að versla (btw hann
var að kaupa steina. Af hverju Jónas?)
Síðan var ferðinni heitið til Leipzig,
byggðar sítrónutrjánna, þar sem Bach
var einsöngvari, Goethe borðaði og hægt
var að kaupa Chilli-hlaup (ekki reyna
að skilja þetta nema þið séuð í PotMA).
Í Leipzig gerðist fólk djarft og litaði hárið
á sér, sumir misstu sig í gleðinni og
vildu endilega lita öll líkamshár en aðrir
höfðu vit fyrir þeim. Við gistum á Hostel
Sleepy Lion sem var ekki svo sleepy
eftir allt saman og okkur leið öllum eins
og í frumskógi, oh what a wild night !
Daginn eftir fórum við til Frankfurt.
Frankfurt er vændiskona, nei djók... en
þær eru þar! Það kom mjög fljótlega
í ljós að ýmis vafasöm starfsemi fór
fram í hverfinu, t.d. var húsaröðin
í götunni okkar svona: Frankfurt
Haubtbahnhof (lestarstöð), kebab-staður,
farfuglaheimlið okkar, World of sex,
kebab-staður, Dr. Müller („geðt dark
gotha sexshop“), kebab-staður, svo
kom hliðargata. Í hliðargötunni var að
finna byrjunina að þriðja stærsta rauða
hverfi Evrópu... nice neigbourhood!!!
Nokkrar kvenkyns fengu atvinnutilboð á
klassastrippbúllum en flestar
afþökkuðu kurteislega (með því að hlaupa
öskrandi í burtu.) Sagan segir að ákveðinn
aðili hefði lent í slagsmálum við melludólg
en við seljum það ekki dýrara en við
keyptum það. Við áttum allavegana
ógleymanlegar stundir í Frankfurt
og sáum svo sannarlega margt
sem við höfðum aldrei séð áður.
Fimmtudaginn 13. nóvember
lögðum við á stað heim til Íslands,
allir voru sammála um að gott væri
að koma heim þótt öllum fyndist
leiðinlegt að ferðin væri á enda.
Í heildina litið var þessi ferð
pottþétt eitt það skemmtilegasta
sem við höfum gert. Við lærðum
margt, kynntumst nýrri menningu
og nýju fólki bæði þýsku og íslensku.
Íslenski hópurinn var frábær og við
vorum öll vinir, oftast a.m.k. (enda
eiga öll dýrin í skóginum að vera
vinir svo við vitnum nú í Jónas).
Þetta var eitt, stórt djamm, risa
ævintýri og tvær einingar fyrir. Feis!
Greinarhöfundar:
Alma Rún, 3H & Sigríður Árdal, 3Y