Úrval - 01.10.1944, Qupperneq 37

HUNDAR VlSA BLINDUM VEG
35
manni ? En reyna varð hann eða
fara aftur heim ella og halda
þar áfram sínu blindra lífi.
Hann reyndi og komst að raun
um að námið var ekki miög
erfitt.
Þegar hann hélt heimleiðis
með hundinn sinn, þá var hann
hreykinn. Honum þótti vænt um
Naney sína, en svo nefndi hann
tíkina, sem hann hafði fengið til
fylgdar. Hún var gullfalleg og
að því er honum fannst bezti
hundurinn í bekknum. Og blaða-
mennirnir sem áttu tal við hann
iétu í ljós aðdáun sína á Nancy.
Hann hlakkaði til að sýna hana
kunningjum sínum, og fyrstu
vikuna sern hann var heima fór
hann í svo margar heimsóknir
að hann gleymdi að skrúfa
frá útvarpinu. Hann heimtaði
að fá að hjálpa konu sinni
við áskriftasöfnunina. Honum
fannst hann ekki vera færari um
annað, því að Nancy gæti fylgt
honum í hundrað hús á dag, án
þess að hann svo mikið sem
hrasaði. Það brást heldur ekki;
hún leiddi hann alveg að dyra-
bjöllunni, svo að hann þurfti
ekki annað en að rétta út hend-
ina og hringja.
Fólki leizt vel á Nancy. Það
skipti sér ekki af því, þótt
hún fylgdi honum að dyrunum.
Léttlyndi hans og lífsgleði sú, er
honum hafði aftur hlotnast,
gerði það að verkum að honum
gekk salan vel. Þegar hann
skrifaði „Auganum sjáandi" að
hann hefði tekið að sér alla
blaðasöluna og að konan sín
annaðist nú, eins og áður fyrr,
aðeins heimilisstörfin, þá fann
hann ekki svo lítið til sín.
„Ég veit ekki hversu margir
blindu mennirnir eru í þessu
Iandi,“ skrifaði hann, „en hitt er
mér fyllilega Ijóst að hundar á
borð við Nancy myndu veita
þeim ómetanlega hjálp, ekki síð-
ur en mér. Ég á ekki orð til að
lýsa hrifningu minni. Ég tel að
„Augað sjáandi", hafi stuðlað
mest að sjálfstæði blindra
manna frá því er Braille fann
upp blindraletrið.“
Þessi hreyfing um að fá blind-
um mönnum hunda til fylgdar
átti upptök sín í Þýzkalandi
eftir heimsófriðinn 1914—18,
en aðal undirstaða hennar var
þó lögð með tilraunastarfsemi
skólans „L’ocil qui voit“ sem
fram fór í Vevey í Sviss undir
umsjá frú Dorothy Harrison
Eustis. Þaðan barst hún svo til
Englands. Allmargir Bretar urðu
mjög hrifnir af þeim árangri
t>*