Úrval - 01.10.1944, Qupperneq 113

KLUKKA HANDA ADANOBORG
Og Joppolo fór mjög skyndi-
lega á brott.
Robertson sagði: „Ef þessi
piltur heldur að flotinn sé dug-
legur, skal hann sannarlega
verða undrandi í þetta skipti.
Við verðum búnir að útvega
honum klukkuna innan viku.
Corelli kemur á morgun í höfn
hérna rétt fyrir norðan, ég get
aldrei borið nafnið fram, það
byrjar á V.“
„Vicinamare," sagði Livings-
ton, og bar það vitlaust fram.
„Það er eimitt staðurinn,“
sagði yfirforinginn. „Við höfum
tíma til að sigla þangað á meðan
þessir delar eru að skipa upp
hérna, og við getum ef til vill
komið með klukkuna með okkur
til baka.“
„Haldið þér, að þér getið
fengið hana?“ sagði Livingston.
„Frá Toot Dowling?" Yfir-
foringinn hló. „Það er enginn
vandi að tala um fyrir honum.“
Hugmyndin um samkvæmi
til heiðurs Joppolo varð til á ein-
kennilegan hátt. Að nokkru
leyti af sannri vináttu við majór-
inn. En einng á hinu leytinu
vegna þess, að Purvis kaptein
langaði til að reyna, hvort hon-
um tækist ekki að fá að
m
skemmta sér dálítið með dóttur
Tomasino.
Síðla dags kom Giuseppe túlk-
ur inn á aðalskrifstofu herlög-
reglunnar í þeim erindum að
heimsækja Purvis. Giuseppe
bar kápuna á báðum öxlum.
„Hvernig líður yður, kapteinn?“
spurði hann.
„Vel,“ svaraði kapteinninn.
„Þér kunnið vel við Adano?“
„Það er allt í lagi með hana,“
sagði kapteinninn.
„Yður langar í meiri skemmt-
anir?“
„Hvern langar það ekki?“
„Hvers vegna heimsækið þér
ekki Francescu nú orðið?“
„Það er ekkert að hafa þar,
Giuseppe, fjölskyldan hangir
alltaf yfir manni.“
„Giuseppe skal sjá um það.“
„Hvernig? Hvað getur þú séð
um, Giuseppe?“
„Séð um samkvæmi."
„Þarna byrjar þú með mann-
fjölda aftur. Nei, ég vil, að við
séum út af fyrir okkur?“
„Hvernig er það með majór-
inn?“
„Já, ég býst við, að við verð-
um að hugsa um hann. Heyrðu
Giuseppe, hann er skrýtinn ná-
ungi. Stundum finnst mér hann
vera óttalegur leiðindapoki, en