Skinfaxi - 01.01.2018, Blaðsíða 24

24 SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands
Niðurstöður könnunar vegna
#MeToo
Snemma árs 2018 steig hópur íþróttakvenna
fram undir myllumerkinu #MeToo og greindu
konurnar frá kynbundnu ofbeldi og áreiti í
heimi íþróttanna. Þær birtu 62 sögur kvenna
úr heimi íþrótta af kynbundinni mismunun,
„Ég greini viðhorfsbreytingu. Hún mun taka
tíma. Það hefur verið gert margt jákvætt í
þessu máli, verið er að vinna vel að því innan
íþróttahreyfingarinnar og margt er gert. En
það þarf að gera betur,“ segir Anna Soffía
Víkingsdóttir. Hún var í forsvari fyrir fyrrgreind-
um hópi íþróttakvenna sem steig fram undir
myllumerkinu #MeToo eftir áramótin og
greindi frá kynbundnu ofbeldi og áreitni í
heimi íþróttanna.
Anna nefnir sérstaklega að skilgreina þurfi
betur starf og skyldur þjálfara. Stór félög hafi
fjárhagslegt bolmagn og mannafla til að
senda þjálfara á námskeið þar sem hlutverk
hans er skilgreint og íþróttamenntun hans
haldið við. Þetta ráði lítil félög illa við. Þau séu
fjárvana og sjálfboðaliðar taki að sér flest þau
hlutverk sem fylla þarf upp í til að viðhalda
félaginu og æfingum á vegum þess. Það get-
ur reynst hættulegt, segir Anna.
kynferðislegri áreitni og kynferðislegu ofbeldi.
Með sögunum fylgdi yfirlýsing sem 462 kon-
ur skrifuðu nafn sitt undir með kröfu um að
stúlkur og konur fái að iðka íþrótt sína í
öruggu umhverfi og vera lausar við kynbund-
ið misrétti og kynferðislega áreitni af öllum
toga.
Í kjölfarið setti Lilja Alfreðsdóttir mennta-
og menningarmálaráðherra á laggirnar starfs-
hóp um gerð aðgerðaáætlunar um það
hvernig eigi að bregðast kynbundinni áreitni
innan íþrótta- og æskulýðshreyfingarinnar
og samræma bæði verklag og fræðslu.
Auður Inga Þorsteinsdóttir, framkvæmda-
stjóri UMFÍ, hefur verið í hópnum frá fyrsta
degi ásamt fulltrúa íþróttakvenna og ÍSÍ.
„Námskeiðin eru líka oftast haldin í
Reykjavík, það gengur illa fyrir marga,“
segir Anna, sem sjálf er búsett á Akureyri.
Anna segir að gera þurfi betur við
þjálfara og skilgreina starf þeirra. Það er
hægt ef viðkomandi þiggur laun fyrir
starf sitt. „Það er algengt í minni íþrótta-
félögum að þjálfarar eru sjálf-
boðaliðar og starfa í stjórn
viðkomandi félags og ræða
stefnu þess á ýmsa kanta,“
segir hún og bætir við
að þjálfarar eigi ekki að
koma að stjórn félag-
anna. Öðru máli gegni
um sjálfboðaliðana hjá
litlum félögum.
Anna segir að íþrótta-
félög verði að greiða þjálfur-
um sínum laun. „Ég væri til í
að sjá meira af slíku og að þjálfarar væru
sendir á námskeið. Það myndi bæta stöðu
þjálfara og skilgreina hvað má og hvað ekki,“
segir hún og bætir við að fái fólk greitt fyrir
vinnu sína sé hægt að gera það ábyrgt fyrir
gjörðum sínum.
En hvað hefur breyst eftir #MeToo?
„Það er eitthvað að breytast í samfélaginu.
Mér finnst vera vitundarvakning. En hún
tekur tíma. Það kemur alltaf bakslag og
svo þarf að ýta málinu áfram. Ég upp-
lifi sterkt að það sé ákveðin vakning
í gangi og að fólk vilji breyta þessu.
Sögurnar eiga ekki að gerast,“ segir
Anna og leggur áherslu á að alltaf
beri að sama brunni: Skilgreina
þurfi starf þjálfara betur svo að
hann viti hvað megi og hvað ekki í
samskiptum sínum við iðkanda.
Starf og skyldur þjálfara þurfa að vera skýrari