Skinfaxi - 01.01.2018, Blaðsíða 35

SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands 35
Sjálfboðaliðastarfið
opnaði dyr út í heim
Árdís: Ég er forvitin um sjálfboðaliðastarfið. Hvað er það sem heillar
við þetta starf og hvað færðu út úr því?
Elísabet: Sem sjálfboðaliði skipulegg ég viðburði fyrir ungmenni.
Þau eru allt frá 13 ára aldri og upp í 30 ára. Viðburðir, sem við í ung-
mennaráðinu komum að, eru mjög fjölbreytilegir. Við erum um-
ræðustjórar á mörgum ráðstefnum og fræðslufundum, s.s. Sýnum
karakter, sem er verkefni á vegum UMFÍ og ÍSÍ, og Umræðupartýi
UMFÍ, sem er haldið tvisvar á ári. Við höldum líka svokallaðar
Skemmtihelgar þar sem við förum út á land og bjóðum með okkur
öðrum ungmennum og fáum fyrirlestra og aðra fræðslu. Þar verj um
við helginni í að læra eitthvað nýtt, kynn ast betur, mynda tengsla-
net og skemmta okkur, án áfengis og vímuefna að sjálfsögðu. Svo
er okkur boðið á norrænar ráðstefnur þar sem við höfum tækifæri
til að móta ung mennastarf á öllum Norðurlöndunum. En stærsta
verkefnið okkar er ráðstefnan Ungt fólk og lýðræði sem er stærsta
ungmenna ráðstefna á Íslandi, með allt upp í 100 þátt takendur.
Þessa ráðstefnu skipuleggjum við frá grunni og sjáum alfarið um
hana. Ár hvert veljum við umræðuefni sem brennur á ung menn-
um hverju sinni.
Árdís: Getur þú nefnt mér dæmi um mál á
ráðstefnunni sem vakið hefur eftirtekt og verið
til umræðu í samfélaginu?
Elísabet: Já, árið 2016 var umræðuefnið okk-
ar geðheilbrigði. Við fengum til okkar sálfræð-
ing frá Kvíðameðferðarstöðinni sem útskýrði
fyrir okkur hvað geðheilbrigði er. Að lokinni
ráðstefnunni sendum við ályktun til stjórn-
valda þar sem við hvöttum þau til að horfa
alvarlegum augum á það hættuástand sem
ríkir í þjóðfélaginu á þessu sviði og til að setja
heilbrigðisþjónustu og geðheilbrigðismál í
forgang. Árið 2017 var útgangspunkturinn
sá að ungt fólk sé ekki bara leiðtogar fram-
tíðarinnar heldur værum við til núna og vild -
um hafa áhrif núna en ekki eftir mörg ár. Á
ráðstefnunni ræddum við málefni sem bein -
ast beint að ungmennum. Aðalmálefni ráð-
stefnunnar voru þó ýmis mál sem brenna á
ungu fólki, á borð við mennta-, heilbrigðis-,
samgöngu- og stjórnsýslumál. Í lok ráðstefn-
unnar buðum við öllum þingmönnum og
ráðherrum þáverandi ríkisstjórnar til að koma
í pallborð og svara spurningum ungmenna.
Af 63 þingmönnum mætti aðeins einn á ráð -
stefnuna! Eins og alltaf sendum við í lok ráð-
stefnunnar ályktun til stjórnvalda um að leita
meira til ungmenna varðandi málefni sem að
þeim snúa og að lækka kosningaaldur úr 18
árum niður í 16 ár.

Árdís: Af hverju valdir þú sjálfboðastarfið?
Elísabet: Ég tók þátt í Skemmtihelgi sem þá-
verandi ungmennaráð UMFÍ hélt. Mér fannst
rosalega gaman, ég lærði heilan helling og
fékk gífurlegan áhuga á starfi ráðsins. Seinna
sá ég að það vantaði meðlimi af Vesturlandi í
ráðið svo að ég bauð mig fram. Síðan þá hef
ég verið í þessu ráði í rúmlega fjögur ár.”
Árdís: Hvað færð þú út úr því að vera sjálf-
boðaliði?
Elísabet: Það helsta sem sjálfboðastarf hefur
gefið mér er sjálfstraust. Það hefur líka gefið
mér tækifæri til að ferðast, bæði um Ísland
og til annarra landa. Það hefur gert mér kleift
að kynnast nýju fólki og nýrri menningu. Það
er líka rosalega gaman að sjá alla vinnuna
skila árangri og sjá að hún getur haft áhrif á
líf annarra. En svo er þetta gífurlega skemmti-
legt og Ungmennaráð UMFÍ er frábær félags-
skapur.
Árdís: Sérðu þig halda áfram í þessu sjálf-
boðaliðastarfi í framtíðinni?
Elísabet Ásdís Kristjánsdóttir er starfs maður
í Kjörbúðinni í Búðardal. Hún sér um félagsstarf fyrir unglinga
í Dalabyggð og hefur sem sjálfboðaliði á vegum UMFÍ tekið
þátt í vinnu Ungmennaráðs UMFÍ um nokk urra ára skeið.
Elísabet verður 24 ára í maí á þessu ári. Hún á 16 ára systur,
Árdísi Lilju. Þær settust saman niður við eldhúsborðið á
heimili þeirra og þar spurði Árdís systur sína um hvernig það
væri að vera sjálfboðaliði UMFÍ.
Elísabet Ásdís
Elísabet: Ég má bara sitja í ungmennaráði
UMFÍ í tvö ár í viðbót. Þetta hefur verið svo
gaman að mig langar til að bjóða mig fram
í stjórn UMFÍ og halda áfram að vera sjálf-
boðaliði í þessari frábæru hreyfingu.
Árdís: Er þetta þess virði – ég meina, þú færð
ekkert borgað!
Elísabet: Jú, þótt ég fái ekki borgað í pening-
um þá fæ ég borgað með ýmsum öðrum
hætti. Greiðslan er í formi reynslu, ánægju
og ferðalaga á vegum Ungmennaráðsins.
Svo má ekki gleyma pizzunum!
Árdís: Myndir þú mæla með því að fólk gerist
sjálfboðaliðar?
Elísabet: Já, hiklaust. Sjálfboðaliðar eru aldrei
of margir – en þeir geta verið of fáir. Það er
hægt að vinna sjálfboðastarf á margan hátt
og jafnvel fundið þar nýtt áhugamál. Það er
líka frábær tilfinning að vinna með öðrum
– líka þótt maður fái ekki borgað fyrir það á
hefðbundinn hátt.
Árdís: Er eitthvað sem þú vilt fá að koma á
framfæri að lokum?
Elísabet: Ungt fólk er frábært og öflugt. Við
getum orðið kröftugt afl þegar við snúum
bökum saman. Og Harry Styles, ef þú ert að
lesa þetta, þá er ég á lausu!
Árdís Lilja