Íslensk bókatíðindi - 01.12.1993, Blaðsíða 19

Skáldsagan sjálfer sem vellandi brotsjór
„Afeð mannabein í maganum44
„Blástjarnan stakk sér aftur
<>X aftur. Beljandi
straumsvelgur svall yfir
höföutn okkar. Stundum
hrapaði hún fyrirvaralaust
undan fótum mantis einsog
helvíti hefði opnast til að
gleypa hana, skall niður
aftur tneð œrandi bratnli,
þaut þvínœst uppávið eitis og
flugdiskur!"
Áhöfnin sundurleitur hópur,
skrapaö saman fyrir jól. Tekur
tíma ab komast í gang eftir sukkib
í landi. Lýst trollvaktinni. Þá fara ab
gerast alvarlegir atburbir, keppni um
persónulegt forræöi, afbrýöissemi
leiöir til heiftarlegra átaka um borf>,
sem enda á voveiflegan hátt.
Skáldib fjallar á meist-
aralegan hátt um hamfarir
náttúru, hafrótiö jafnt og
heiftina í sálum manna og í
frásögninni er sem fárviörib
fléttist inn í stíl hans, hann
veröur hamrammur eins og
holskeflan sem ríöur yfir.
Ný skáldsaga Baldurs
Gunnarssonar, raunsæ,
hlíföarlaus lýsing á sjó-
mannalífinu á síöasta
nýsköpunartogaranum,
Blástjörnunni. Fariö er í
jólatúrinn, og siglt meö
aflann til Bremerhaven.
Stímaö á Rauöatorg og Rósa-
garö. Hífaö slakaö kúttaö.
Óviöjafnanleg lýsing á
mannlífinu um borö, andlit
saltstokkin, sjórinn lekur úr
skeggi. Þeir riöa þyngslalega í
klofstígvélum og belgmiklum
gulum stökkum meö sjóhatta
eins og brunaliöshjálma.
FJÖLVI