Heima er bezt - 01.03.2006, Page 11

Jón Múli og Ragnheiður Asta í afmœli Jónasar. Flosi
skemmtir.
Þegar ég spyr Ragnheiði Astu að því hver hafí hugsað um
börnin á meðan hún vann þessar löngu vaktir segir hún:
„Það var hún móðir mín elskuleg og faðir minn líka. Ég fór
með þau heim til þeirra um leið og ég fór í vinnuna. Bömin
mín voru fljót að bjarga sér og á meðan við áttum heima í
Ljósheimum voru drengirnir í ísaksskóla. Maður tryði því
ekki núna en þeir fóru þangað sjálfir í strætó. Það munaði
miklu hvað umferðin var miklu minni þá en nú. Þá var ekki
hættulegt fólki á ferli en nokkrir sérstæðir persónuleikar.
Allt blessaðist þetta vel og það hefur alltaf verið gaman að
vinna við útvarpið.”
Á heimili foreldra minna var gestkvæmt
„Þangað komu afar margir og fólk var velkomið. Sumir
af heimagöngunum voru kynlegir kvistir og af þeim má
nefna Hauk pressara, hann var mikill vinur foreldra
minna. Frá því að ég man eftir honum átti hann heima á
Vífilstöðum. Hann kom í bæinn með pressujárnið og
pressuklappann. Mér þykir líklegt að hann hafii fengið að
geyma áhöldin á BSR, sem þá var í Lækjargötu, þau voru
níðþung. Svo kom hann til okkar upp í Holt og Hlíðar, fékk
að borða, pressaði síðan fötin af pabba og fékk greitt fyrir.
Stundum kom hann með poka fulla af 10 og 25 aurum og
sagði; „Lilla, teldu þetta fyrir mig.” Ég er kölluð Lilla. Ég
spurði hann einu sinni að því af hverju hann væri með alla
þessa 25 og 10 eyringa. „Ég skal segja þér það vina mín,
krónan er alltaf að lækka og hún er orðin einskisvirði svo að
ég skipti þessu öllu í aura.” Haukur var sonur Guðmundar
klæðskera á Bergstaðastræti og bróðir systur Klemensíu.
Þegar hann kynnti sig fyrir mér sagði hann: „Sæl, ég er
bróðir hennar systir hennar Klemensíu“. Hann sagði líka
við mig: „Ég slcal játa það fyrir þér, að ég var fermdur
Alltafjafn ástfangin.
Louis Armstrongþegar hann kom til íslands ogJón Múli.
upp á faðirvorið og varð að gleypa altaristöfluna”. Þegar
ég sagði honum að ég væri að flytjast úr foreldrahúsum,
sagði Haukur að hann hefði ekkert þangað að gera lengur
eftir að ég væru farin. Við vorum miklir vinir. Hann mun
þó hafa haldið áfram að koma til foreldra minna. Haukur
fór víða um bæinn til að pressa og gerði það í mörg ár.
Á heimili foreldra minna var skotið skjólshúsi yfír marga
og þar var ekki farið i manngreinarálit. Stundum fékk fólk
sem var í reiðileysi að vera hjá okkur.”
Heima er bezt 107