Heima er bezt - 01.03.2006, Qupperneq 22

Auðunn Bragi
Sveinsson:
Vetrardvöl
í Lambanesi og Haganesvík 1935
Fyrri hluti
Eftir áramótin 1935
var mér komið fyrir
í Haganesvík. Skyldi
ég stunda þar nám annan
hvern mánuð. í síöasta þætti
hef ég getið kennarans,
Sæmundar Dúasonar, bróður
hins kunna fræðimanns,
Jóns Dúasonar. Skólanum
var komið fyrir í húsinu
Brautarholti, þar sem hjónin
Sveinn Stefánsson og Lilja
Kristjánsdóttir bjuggu.
Kennarinn var þama til húsa, Auðunn Bragi, 1954.
auk mín og stúlku einnar úr
Flókadalnum, Astu Guðvarðardóttur, frá Minni-Reykjum.
Gott, ef við sváfum ekki í sama herberginu. Hún var
jafngömul mér, varð 11 ára fyrir áramótin 1934 - 1935.
Ég er hræddur um, að ég hafí strítt henni eitthvað, og skammast
ég mín nú fyrir það. Hún varð eiginkona þekkts læknis, Ulfs
Ragnarssonar, sem er sonur Ragnars Asgeirssonar ráðunauts.
Astu gekk vel að læra, var bæði gáfuð og næm. En foreldrar
henni voru barnmargir og gátu ekki veitt henni skrautleg
klæði.
Matur var ágætur hjá þeim hjónum þarna í Brautarholti.
Talsvert var veitt í Miklavatni, þarna rétt hjá, og borðuðum
við fisk úr því ágæta vatni. Best fannst mér bragðast grálúðan,
oft söltuð og afvötnuð. Þá gengu ýmsar fisktegundir inn í
vatnið um ósinn, nálægt Hraunum.
Samræður vorujafnan líflegarundirborðum. Sæmundur
var vel heima í mörgum greinum, svo og í almennum málum
innanlands. Þá var Sveinn Stefánsson vel gefínn maður,
sem átti auðvelt með að blanda geði við fólk. Hann var
nokkuð hávaxinn. Hárið hafói hann að miklu leyti misst. Á
háhvirflinum bar hann tvö æxli, er voru nokkuð áberandi. Lilju,
konu Sveins, lá allhátt rómur, og var hún nokkuð skrækróma
stundum. Hún var indælismanneskja. Dætur áttu þau þrjár,
báðar kornungar. Síðar fæddust þeim þrjú börn: Sveinn,
sem nefndur var Brósi, Ása og Karólína, fædd 1946. Henni
kenndi ég, er ég var skólastjóri
í Fljótum 1954-1957.
Ég hef getið þess að skólinn
í Haganesvík hafí verið til húsa
í Brautarholti. Það vartveggja
hæða hús, og kennt var á þeirri
neðri. Ekki var kennslustofan
beint rúmgóð, en það gerði
ekki mikið til, því við vorum
fá. Lakar var, að vatn vildi
renna inn, annað hvort gegnum
vegginn eða yfir þröskuldinn,
þegar hlákur gerði. Stóðum við
í vatninu í gúmmístígvélum.
Ekki kom þetta raunar oft fyrir
þá tvo mánuði, sem ég dvaldi þama, á útmánuðum 1935.
Mikil áníðsla hlýtur það að hafa verið að taka skóla inn á
heimili sitt. En víða varð þetta að vera svona, þegar skólahús
vantaði. Það var ekki fyrr en 1944, að skólahús var reist í Vestur-
Fljótum, að Sólgörðum, nálægt Barði, sem Haganeshreppur
tók við, eftir að hætt var að nota það sem sumardvalarheimili
fyrir siglfirsk börn. Það þótti of langt frá Siglufirði.
Skólafélagar
Ég man eftir nokkrum skólafélögum mínum þarna. Þar var
Jón Kort í Haganesi. Olafur faðir hans var vel metinn maður
í Haganeshreppi, símstöðvarstjóri og í sveitarstjórn. Man að
hann sat einu sinni eða oftar til borðs með okkur í Brautarholti,
alveg bráðskemmtilegur karl. Þá voru þarna tveir synir
Hermanns Jónssonar og Elínar Lárusdóttur á Ysta-Mói, Georg
og Sæmundur. Sá síðamefndi orðinn stór vexti, kominn að
fermingu. Stúlka var frá Neðra- Haganesi, Björg Sæmundsdóttir
að nafni (1920-1992). Þá voru þarna tveir piltar, að nafni
Alfreð: Alfreð frá Molastöðum Jónsson og Alfreð Hallgrímsson
frá Minna-Holti. Vera má, að ég gleymi einhverjum, en þá verður
að hafa það. Varla muna nokkrir eftir mér, utanveltugemlingnum,
sem allt í einu skaut þama upp í nokkrar vikur, af því að ég
var orðinn skólaskyldur.
Kennarinn var okkur mjög góður. Hann var mikið með okkur
Auðunn Bragi ásamt Elínu
118 Heima er bezt