Heima er bezt - 01.08.2009, Blaðsíða 9

En ekki var sopið kálið þótt að ég sæi það í ausunni í
huganum! Það allra óvæntasta gerðist svo næst og ég varð
ástfangin upp fyrir haus. Ekki nóg með það, heldur átti
maðurinn svo líka heima erlendis. Eg átti síðast af öllu
von á því að svona hlutir færu að gerast, nýtt samband var
alls ekki inni í myndinni hjá mér. Eg var á leið í skóla og
ætlaði mér stóra hluti í Iðnskólanum.
En Amor lætur sko ekki að sér hæða, grallarinn sá. Það var
svo dásamlega notalegt og hlýtt að upplifa þessa eftirvæntingu
og gleði í lífinu; þær tilfínningar urðu yfirsterkari og ég ákvað
að fýlgja hjartanu og byrja á nýjum framtíðaráætlunum með
Agnari Sigurðssyni, sem er ættaður frá Kolugili i Víðidal
í Vestur - Húnavatnssýslu.
Agnar kastaði sér á mig í miðjum undirbúningi stóðrétta á
Kolugili haustið 2005 og spurði: „Hvar hefurðu verið allt mitt
líf?“ með aðdáunarblik í augum. Hann fangaði mig alveg, en
við vorum að vinna að undirbúningi
fyrir herlegheit helgarinnar með móður
Agnars, Jónínu Sigurðardóttur og öðm
fólki. Nú, ég fékk engan frið fyrir
þessum manni alla helgina, enda
er hann kominn af þrælþrjóskum
og þrautþverum ættum í allar áttir.
Þetta var ljúft og samhljómurinn á
milli okkar einstakur, og við erum
raunverulega helmingurinn af hvort
öðru.
Fyrstu 9 mánuðina fórum við okkur
hægt og vorum bara í símasambandi,
loksins þegar það komst á. Forsaga
þess er sú að þegar Agnar, mjög hógvær
og einlægur bað um netfangið mitt,
stóðréttarhelgina góðu, tók stríðnispúkinn í mér völdin og ég
gaf honum upp „hotmeilið“ mitt sem þá var „KOLFRIDUR
SKANDAL“. Hann hélt þá auðvitað að ég héti Kolfríður
og leitað að mér í símaskránni lon og don, en svo var það
stríðnispúkinn ég sem hringdi í hann á endanum, hálfkjánaleg
en mjög HUGRÖKK. Tilfinningar okkar urðu í framhaldinu
sterkari og öflugri svo við gátum ekki horft fram hjá því að
þetta var allt saman eins og gómsæt púðursykursterta með
ís og súkkulaðisósu! Eg ákvað að flytja til hans og litlu
krílanna hans þriggja, en hann á þrjú börn, Bimu 12 ára,
Harald 10 ára og Eddu 8 ára. Þessi yndislegu böm em núna
bara eins og mín, og hafa tekið mér ótrúlega vel. Þannig að
nú á ég 5 börn fyrir utan öll systkina - og vinabörnin.
Svo ég flutti til Svíþjóðar árið 2006. Það vom gríðarleg
viðbrigði og það var afar sérstök tilfínning að vera svona
innflytjandi, mállaus og kunna ekkert á kerfíð. Eg byrjaði
strax að vinna á verkstæði með Agnari, sem aðstoðarmaður
hans, og það var fínt, ég fékk léttu störfin sem þurfti ekki
að skíta sig eins mikið út á. Svo vann ég dálítið á minni
hjólaskóflu en þeirri fyrstu sem ég notaði, Volvo 60 púddu;
vann við að sigta svokallað flís, en það er eiginlega afskurður
af trjám. Svo fór ég á sænskunámskeið í febrúar og byrjaði
að babla á sænsku, var ósköp hógvær og feimin í fyrstu, en
núorðið læt ég bara vaða og get gert mig nokkuð skiljanlega.
Ég verð að segja að það var mun auðveldara að læra sænsku
en dönsku.
Svíþjóð er fallegt land. Oskaplega grænt og venjulegt
þegar á líður veru mína. Ég er dóttir íss og elda, eins og einn
vinur minn sagði, - og náttúmbarn fram í fingurgóma. Þegar
maður hefur alist upp í svo stórbrotnu og mögnuðu landi
sem Island er, verður endalaus grænn skógur leiðigjam til
lengdar, auk þess sem það vantar alveg fríska og hressandi
hafgoluna. Fólkið hér í Svíþjóð er gott og gestrisið, þolinmótt
og nægjusamt, mér hefur verið tekið mjög vel og flestir
eru góðir við mig. Hér er reyndar allt mikið rólegra en á
íslandi, afslappaðra og yfírvegaðra. Þetta getur komið út
sem seinagangur og leiðinlegheit fyrir þá sem em alltaf
að flýta sér, en Svíarnir gefa sér tíma í hlutina, eyða ekki
um efni fram og eru ekki eins háðir tískusveiflum eins og
Islendingar. Það er meiri snerpa í Islendingum en Svíum,
sem getur komið sér vel þegar á þarf
að halda, en það er líka gott að geta
slakað á og tekið hlutunum með ró.
Ég hef verið hér í næstum 3 ár og er
farin að venjast þessum rólegheitum
og gróðrinum, sem er töluvert meiri
en ég á að venjast. Ég sá ofsjónum
íyrsta sumarið yfir hverju strái eða
ungtré sem Agnar hjó niður, enda
vanari að halda lífi í trjám og gróðri
en að grisja. Nú er ég farin að höggva
niður sjálf eins og ekkert sé. Það var
líka dálítið spennandi og skrýtið að sjá
þau dýr sem em ekki eins og dýrin á
íslandi, eins og til dæmis dádýrin hér
við húsið, sem em étandi upp eplin
sem hafa fallið af eplatrjánum; greifíngja sem skokka í
hægðum sínum framhjá mér þegar ég sit í kvöldkyrrðinni
úti í garði, og síðan mæta eins og einum elg á leið minni
á sænskum vegi. Hér eru líka leðurblökur og ég hef einu
sinni séð svoleiðis kvikindi, en þvi miður hef ég ekki rekist
á skógarbjörn eða úlf. Mikið er af skemmtilegum fuglum,
sem syngja daginn út og nóttina inn, og Svíar eru duglegir
að smíða fuglahús handa þeim greyjunum, sem þeir negla
svo á útihúsin eða á trén.
Sænskt, íslenskt, - íslenskt, sænskt
Héma í Svíþjóð brennum við pappírs - og trjámsli heima við
eins og ekkert sé eðlilegra. Það er minni sorpeyðingarkostnaður.
Fyrir svona 30-40 árum setti fólk allt msl í haug, bara hér
og þar, og skógurinn var svo látinn vaxa yfír það. Ég hef
fundið 3 svona hauga hér á landareigninni og það er frekar
ljótt að sjá.
Jólin í Svíþjóð eru ekki eins mikil hátíð og heima á
íslandi. Það er ekki eins mikið af ljósum, það er frekar
svona rómantísk lýsing og frekar lítið af jólaskrauti íyrir
utan jólatréð sjálft. Ég held þó að það sé að breytast og
jólamenningin, eða réttara sagt jólamarkaðssetningin er að
hellast yfír Svía eins og hún helltist yfir Islendinga fyrir ekki
Svíþjóð er fallegt land.
Óskaplega grænt og
venjulegt þegar á líður
veru mína. Ég er dóttir
íss og elda, eins og
einn vinur minn sagði,
- og náttúrubam fram
í fingurgóma.
Heima er bezt 297