Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 29

HÚSMÆÐUR í SKÓGUM 1967
Héraðsskólinn í Skógum var starfræktur í hálfa öld (1949-1999). Á þeim árum var jafnan mikið fjölmenni á
staðnum. Auk á annað hundrað nemenda voru þar kennarar og fjölskyldur þeirra sem og annað starfsfólk. Myndin
sýnir flestar húsmæður í Skógum, þar sem þær voru saman komnar í kaffiboði vorið 1967. Talið frá vinstri:
Guðrún Tómasdóttir, Erla Þorbergsdóttir, Elín Þorsteinsdóttir, Olga Hafberg, Guðrún Hjörleifsdóttir, Þorbjörg
Guðjónsdóttir, Jóhanna Ingvarsdóttir og Ingibjörg Ásgeirsdóttir. Ljósm.: Jón R. Hjálmarsson.
MYNDBROT
Átt þú í fórum þínum skemmtilega mynd, t.d. af atburði, staó, húsum, dýrum
eða fólki, sem gaman væri að birta í Myndbroti? Ef svo er því ekki að senda
okkur liana til birtingar og ieyfa lesendum HEB að njóta hennar líka?
Á léttu nótunum
Tommi og Jóna bjuggu í gömlu húsi í þorpi úti á landi. Það
var svo gamalt að það var ekkert klósett í því, svo þau voru
með útikamar. Eftir því sem Tommi varð eldri því lengra í
burtu virtist alltaf þandans kamarinn verða.
Svo, eitt kvöldið þá ákvað hann að sleppa því að arka alla
leið á kamarinn. Þess í stað ákvað hann bara að míga út af
svölunum.
Jóna varð ansi pirruð yfír þessu framferði hans og sagði:
„Tomrni, hálfvitinn þinn. Veistu ekki að nágrannamir geta
séð hvernig þú hagar þér.“
„Nei, nei, það er myrkur úti og þeir sjá mig ekki neitt,“
svaraði Tommi.
„Auðvitað geta þeir það,“ sagði Jóna, „útiljósið varpar
skugga af þér á vegginn og þeir geta vel áttað sig á hvað þú
ert að gera.“
Já, hann hafði nú ekki alveg hugsað út í þetta, svo hann
lofaði konu sinni að gera þetta ekki aftur.
Tveim nóttum síðar varð ansi kalt í veðri. Og um miðja nótt
var hann alveg kominn að því að míga á sig.
Hann reis á fætur, fór í inniskóna og lagði af stað út úr
svefnherberginu til þess bjarga við því máli.
En hann var varla farinn út þegar hann var kominn aftur.
Konan hans, fylltist náttúrlega grunsemdum, eins og
þær gera alltaf, og sagði:
„Þú varst ekki lengi.“
„Nei, það er rétt,“ svaraði Tommi.
„Þú fórst út á svalir aftur, var það ekki?“
„Jú, reyndar, ég gerði það.“
„Heyrðu, við vorum búin að ræða þetta, manstu það ekki.
Nágrannamir geta séð til þín. Þeir vita þar með að þetta varst þú
og hvað þú varst að gera þama. Kanntu ekkert að skammast þín?“
„Njah, þeir fatta ekkert að þetta var ég. Ég meig nefnilega
sitjandi núna!“
Heima er bezt 317