Heima er bezt - 01.08.2009, Blaðsíða 60

Húsið í Katrínarborg þar sem fjölskyldan var geymd ogsíðan líflátin.
Grunur lék á að keisarasinnar hittustþar og Bresnév skipaði 1977 svo fyrir
að húsið skyldi jafnað við jörðu. Það kom í hlut Borísar Jeltsíns, sem þá var
ráðamaður í Sverdlovsk, að hrinda skipuninni í framkvæmd, - Jeltsín átti
síðar eftir að fordœma aftökuna sem einn svívirðilegasta smánarblettinn í
sögu Rússlands.
athöfnina komst Borís Jeltsín forseti
Rússlands svo að orði, að morðið á
keisaraijölskyldunni hefði verið „einn
svívirðilegasti smánarbletturinn i
gervallri sögu Rússlands“.
Sögulok
Haldið var áfram að leita að leifum
systkinanna tveggja. Og hinn 23. ágúst
2007 fann einn leitannannanna, Sergei
Plotnikov húsasmiður, illa farin bein
tveggja einstaklinga, tærð af sýru og
svióin, um 60 metrum frá upphaflega
fundarstaðnum. Þar fundust líka brot
af leirbrúsum undan brennisteinssýru,
byssukúlur og fleira.
Rússneskir fornleifafræðingar til-
kynntu fljótlega að um væri að ræða
44 misstór beinabrot úr 10-13 ára dreng
og 18-23 ára konu. Ef marka má þessa
aldursgreiningu hafa þama verið leifar úr
Maríu fremur en Anastasíu (sem varð 17
ára en María 19 ára). Mestu máli skiptir
að færustu sérfræðingar í erfðagreiningu í
Rússlandi, Austurríki og Bandaríkjunum
rannsökuðu leifarnar og hafa einróma
staðfest að þær séu úr börnum síðustu
keisarahjóna Rússlands.
Framhald afbls. 292
Gufúvélarnar voru afkastameiri en hestarnir, en þær
kostuðu sarnt miklu meira. Og ekki voru þær auðveldari í
meðhöndlun. Þær vógu t.d. þetta frá 10-25 tonn, sukku í
gljúpa akrana og brutu sveitabrýr sem farið var með þær
yfir. Hitaketilinn þurfti að þrífa vandlega og fylla stöðugt
af hreinu vatni.
Gufuvéla-traktorarnir voru á toppi vinsælda sinna á
árabilinu 1908 - 1915. Þá voru menn almennt farnir að
gera sér grein fyrir ýmsum ókostum gufuaflsins, auk þess
sem fram á sjónarsviðið voru að koma léttari og ódýrari
traktorar, knúnir sambyggðum bensínvélum.
Og í fyrri heimsstyrjöldinni varð skortur á vinnuafli til
þess að framþróun traktoranna varð örari en ella, og eftir
stríðið höfðu þeir bundið enda á stutt tímabil gufuafls-
traktoranna.
Og framhaldið þekkjum við. Eins og fram kom í áður
nefndri grein Asmundar, stukku íslendingar á traktorinn árið
1918, og hafa ekki litið tilbaka síðan. Það er því orðið býsna
langt síðan að ekki var lengur hægt að hugsa sér bændabýli
án traktors. Þeir voru bylting í sveitum heimsins.
348 Heima erbezt