Flug : tímarit um flugmál - 01.10.1946, Blaðsíða 19

V
SIGFÚS H. GUÐMUNDSSON
framkvœmdastjóri Reykjavíkurflugvallarins:
Hvað er PICAO?
pICAO er skammstöfun á heitinu Provisional Inter-
national Civil Aviation Organization, sem á ís-
lenzku mætti kalla bráSabirgða alþjóðasambancl flug-
rnála.
I sjálfu sér er þetta ekkert svar. En til þess að
hægt sé að gera sér nokkra grein fyrir, hvað þetta
þýðir, verður að líta nokkuð aftur í tímann.
Eins og kunnugt er, þá hafa heimsstyrjaldirnar
tvær, sem háðar hafa verið síðan flugið komst á í
sinni núverandi mynd, verið ákaflega áhrifaríkar á
þróun flugsins. í seinni heimsstyrjöldinni hafði þó
flugið miklu áhrifameira hlutverk, en í þeirri fyrri.
Elinar miklu flutningaflugdeildir, sem herir sarnein-
uðu þjóðanna höfðu í sinni þjónustu, sýndu mönn-
um frarn á nauðsyn þess, að koma betra skipulagi
á alþjóðaflugmál, en verið hafði. Hinir gífurlegu
flutningar, sem framkvæmdir höfðu verið með flug-
vélum herjanna, bentu mönnum líka á annað, sem
sé, að flugið átti þá framtíð fyrir sér, sem bjartsýn-
ustu áhugamenn höfðu gert sér vonir um. En eitt
varð ljóst samtímis þessu, að þær glæstu vonir, sem
bundnar voru við flugið í framtíðinni, gátu orðið að
engu, ef ekki var tekið í taumana til þess að fyrir-
byggja þann glundroða, sem verða myndi á alþjóða-
flugmálum, ef engin samvinna yrði urn fyrirkomulag
þeirra.
Arangurinn af þessum athugunum varð flugmála-
ráðstefnan í Chicago, sem hófst þann 1. nóv. 1944.
Tilgangur þeirrar ráðstefnu var að koma föstu formi
á alheimsflugsamgöngur, þannig að hægt væri að not-
færa sem allra bezt hinar miklu framfarir, sem orðið
höfðu á stríðsárunum.
Ráðstefna sem þessi hafði þó verið haldin áður,
eftir fyrri heimsstyrjöldina, árið 1919 í París. Þar var
mestmegnis fengizt við tæknileg atriði, og upp úr
henni stofnað alþjóðaráð loftferða. Sá ljóður var þó
á, að þar áttu ekki fulltrúa ýms af stærri löndunum,
m. a. Bandaríkin, Sovétríkin, Kína og Brazilía.
Önnur ráðstefna hafði verið haldin 1928, í Havana,
Cuba, og var hún setin af fulltrúum tíu Ameríku-
ríkja. Var þar að hinu leytinu mest fengizt við póli-
tísk mál í sambandi við flugið. T. d. samþykktu þessi
ríki svokallað „frelsi loftsins“, gáfu hvert öðru rétt-
indi til loftferða yfir land hins.
Þessar samþykktir voru í sjálfu sér góðar, svo langt
sem þær náðu. En þegar var komið fram í seinni
heimsstyrjöldina, var auðsætt, að þær voru orðnar
úreltar, enda var það eðlilegt, þegar gætt er að þeirn
geysimiklu framförum, sem orðið höfðu á þessu tíma-
bili. Snemma á árinu 1944 fóru fram umræður uni
flugmál milli hinna stærri ríkja sameinuðu þjóðanna,
en þær urðu til þess, að ákveðið var að boða til
alþjóðlegs fundar um flugmál. Þann 1. nóvember
1944 hófst svo ráðstefnan í Chicago, sem haldin var
að tilhlutun Bandaríkjanna. Voru þar samankomnir
fulltrúar frá 55 þjóðum bandamanna og þjóðum vin-
veittum þeim, þ. á. m. íslendingum.
Á þessari ráðstefnu voru gerðar rnargar merkilegar
samþykktir. Ein þeirra var samþykkt um stofnun al-
þjóðaflugmálasambands.
Alþjóðaflugmálasambandið, sem verður starfhæft,
þegar 26 ríki hafa samþykkt stofnun þess, skal stofn-
að samkvæmt ályktun Chicago-rástefnunnar, „til þess
að tryggja þróun alþjóðaflugmála á heilbrigðan hátt og
að alþjóðaflugsamgöngur geti hafizt á grundvelli jafn-
réttis og verið reknar á fjárhagslega heilbrigðan hátt“.
Samþykktir ráðstefnunnar hnigu í þá átt, að tryggja
FLUG - 17