Flug : tímarit um flugmál - 01.03.1955, Side 32

Mabba.8 víð yfirmann
Ólafur Erlendsson, yfirmaður sjóflughafnar,
réðst til flugmálastjórnarinnar árið 1946 um það
leyti, sem flugmálastjórnin var að taka við af brezka
flughernum á Reykjavíkurflugvelli. Byrjuðu þá
tveir íslendingar í sjóflughöfninni við að gera við
hraðbát þar og koma öllum legufærum fyrir sjó-
flugvélar í Skerjafirði í lag. Ólafur skýrir svo frá,
að um það leyti hafi innanlandsflugíerðir verið að
byrja fyrir alvöru og þá þurfti að koma fyrir legu-
færum á sjólendingarstöðum víða um land, en þeir
eru nú orðir 14 utan Reykjavíkur, og auk þess er
lendingarstaður á Miklavatni í Fljótum vegna síld-
arleitarinnar og loks er lendingarstaður á Lagar-
fljóti við Egilsstaði, en hann er lítið notaður nú,
eftir að flugvöllurinn kom þar.
Hvað starfa margir hjá sjóflughöfninni?
„Það eru þrír fastráðnir menn, sem vinna þar
að sumrinu til, en yfir vetrartímann hjá slökkvi-
stöðinni á Reykjavíkurflugvelli. Meðan flugvellir
voru fáir liér á landi, voru sjóflugvélar notaðar
miklu meira en nú er. Ég hef getið þess, að lend-
ingarstaðir á sjó og vötnurn eru alls 16, og á Skerja-
firði eru legufæri fyrir 11 flugvélar. Þegar mest
var, áttu íslendingar fimm Catalina-flugbáta, Flug-
félag íslands 3 og Loftleiðir 2 og auk þess áttu
Loftleiðir 2 Grumman-flugbáta og Flugfélag ís-
lands einn. Nú eru aðeins eftir 2 Catalina-vélar og
einn Grumman. Nú er orðið mjög lítið um lend-
ingar sjóflugvéla í Reykjavík, en þó kemur það
fyrir, að erlendar sjóflugvélar koma, til dæmis
komu margir Sunderland-flugbátar frá brezka flug-
hernum síðasta sumar í sambandi við brezka Græn-
Ólafur Erlendsson.
landsleiðangurinn og í haust komu 12—14 amerísk-
ir ílugbátar á leið frá Evrópu til Ameríku.“
Hver eru þá helztu verkefni i sjóflughöfninni?
„Við þurfum að sjá um viðhald á tækjum og út-
búnaði vegna sjóflugs um land allt. Hér í Reykja-
vík höfurn við sérstakan hraðbát, sem gengur 16—18
mílur, hann fengum við frá Bretum. Einnig höf-
um við annan bát, sem er með benzíngeymi, sem
tekur 2.600 gallon, en í honum kviknaði vorið 1950,
og eftir það höfum við ekki getað notað hann, og
fá því sjóílugvélar eldsneyti eftir slöngum, sem
lagðar eru út að legufærunum. Þá þurfum við að
líta eftir legufærum um land allt einu sinni á ári
og endurnýja ýmsan útbúnað þar, skipta um víra
og þess háttar. Þá höfum við einnig unnið mikið
við að útbúa stög og annað, sem þarf til uppsetn-
ingar á radíómöstrum og séð um að koma þeim
fyrir víða um land. Einnig höfum við eftirlit með
vindpokum á flugvöllum og setjum þá upp og
endurnýjun á 16—18 stöðum á landinu. Yfir
veturinn er mestmegnis unnið við viðgerðir og
endurnýjun á þessum útbúnaði. Einnig vinna þá
starfsmenn sjóflughafnarinnar við ýmis störf í
slökkvistöðinni og eru þar til taks vegna öryggis
flugsins. Þess má geta hér, að tvö sumur hafði sjó-
flughöfnin almenna afgreiðslu fyrir Catalina-flug-
báta Flugfélags íslands og hún sér um alla af-
greiðslu á þeirn erlendu sjóflugvélum, sem hingað
koma.“ h.
30 - FLUG