Læknaneminn - 01.03.1956, Page 12

LÆKN ANEMINN
12
Differen tialta In ing
og teknisk atriði í sambandi við hana
Eftir Margréti Guðnadóttur, stud. med.
Differentialtalning er mikro-
skopísk greining hvítra blóðkorna
í ýmsar tegundir og athugun á
hlutfallinu milli tegundanna í blóði
þess sjúklings, sem verið er að
rannsaka.
Eins og alkunna er, breytist
fjöldi hvítra blóðkorna við ýmsa
sjúkdóma. Þessi breyting er sjald-
an eða aldrei bundin jafnt við all-
ar tegundir þeirra, heldur raskast
hlutfallið milli tegundanna eftir
því, hvaða sjúkdóm um er að ræða.
Til eru líka sjúkdómar, sem valda
því, að inn í blóðið bérast cellur,
sem aldrei finnast hjá heilbrigðu
fólki, og enn aðrir sem hindra eðli-
legan þorska hvítu blóðkornanna.
Því er differentialtalning mikil-
vægur leiðarvísir í almennri dia-
gnostik.
Teknik við differentialtalningu
er ekki flókin, en krefst eins og
annað nokkurrar æfingar, og fyrst
og fremst vandvirkni, svo að óhætt
sé að draga ályktanir af þeim nið-
urstöðum sem talningin sýnir.
Til talningarinnar þarf lítinn
blóðdropað sem dreift er yfir ob-
jectgler, eins jafnt og hægt er, og
taka má úr eyra eða venu, eftir
ástæðum. Sé fullkominn blóðstatus
gerður jafnframt differentialtaln-
ingunni, er bezt að taka dropa úr
nálinni, sem notuð var við venu-
stunguna, en sé eingöngu gerð
differentialtalning, nægir að taka
blóð úr eyra. Ber þá að gæta þess,
að eyrað sé þurrt og hyperemiskt,
áður en það er sært, svo að ekki
þurfi að kreista, og öruggara er
að láta blæða ca. 2 mín. áður en
dropinn er tekinn, því að fyrsta
stundum um, að hægt hefði verið
að gefa þessum eða hinum lægri
einkunn. Rétt er að menn eiga oft
skilið lágar einkunnir, en hið rök-
rétta er, að opinberlega er einkunn
gefin eftir frammistöðu, en ekki
smekk viðkomandi kennara. Ó-
skammfeilni er því að lýsa yfir,
að hægt hefði verið að laga eink-
unnina eftir geðþótta. Slíkar yfir-
lýsingar högg~va á háls þess próf-
forms, sem notað er. Þær segja
okkur, að ekki sé prófað hlutlægt
(objectivt) heldur huglægt (sub-
jectivt).
Mér virðist sem núverandi próf-
form sé eins og miðaldakastali
mitt í nýtízku borg. Kastalinn með
ósléttum hellum sínum er próf-
formið, en borgin sjálf með bein-
um og nákvæmum strætum og
nýtízku húsum, læknavísindin.
Mulier taceat . . !
Ungur rithöfundur: „Frásagnar-
listin er í því fólgin að vita, hvað
á að láta ósagt.“
Kvæntur vinur: „Það er til ein-
skis, vinur minn. Mín reynsla er
sú, að hún kemst alltaf að því“.