Læknaneminn - 01.03.1956, Blaðsíða 13

L 23 KN AN E MIN N
13
blóðið úr sárinu er mjög blandað
vefsvökvanum. Dropinn er tekinn
beint á objectglerið.
Ekki skal taka oxalatblóð, ef
annars er kostur. Það er lengur
að þorna en óblandað blóð og þvi
hættara við að frumurnar dreifist
ójafnt um preparatið. Aldrei skal
nota oxalatblóð nema að það sé
alveg nýtekið, því að hætt er við
að blóðmyndin verði alröng, ef
cellurnar hafa náð að setjast til.
Áður en blóðið coagulerar, verð-
ur að dreifa því yfir objektglerið.
Til þess er notað gler með slíp-
uðum kanti. Objectglerið er
lagt á láréttan flöt og haldið
þar föstu með vinstri hendi,
þannig að dropinn sé lengst til
hægri. Síðan er strokglerið lagt
þannig, að það myndi sem næst
45° hom við objek'tglerið, fært að
dropanum, unz hann sogast alveg
undir kant þess, og síðan dregið
hægf yfir objektglerið frá hægri til
vinstri. Þessu næst er objektgler-
inu viftað nokkrum sinnum, svo
að blóðið þorni fljótt, því að þann-
ig verður preparatið fallegra.
Margs ber að gæta við uerð blóð-
strokunnar. Blóðdropin á að vera
lítill, helzt ekki stærri en svo, að
hann sogist allur inn undir kant
strokglersins. Sé dropinn of stór,
verður preparatið of þykkt. Strok-
glerið má ekki liggja of lóðrétt á
flöt objektglersins, því að þá verð-
ur preparatið einnig of þykkt.
Strokglerið á að ná að dropan-
um og draga hann með sér yfir
objektglerið, en má ekki ýta hon-
um á undan sér, því að þá destru-
erast cellurnar af þrýstingnum á
strokglerið. Strokglerið á að færa
hægt yfir objektglerið. Sé strokið
of hratt, verður preparatið of
þykkt, en ekki má heldur strjúka
svo hægt, að blóðið nái að coagul-
era við kant strokglersins. Bæði
glerin verða að vera vel hrein og
órispuð. Bezt er að hreinsa þau
úr krómbrennisteinssýru eða alko-
holi, skola vel af þeim með vatni
og þurrka með mjúkum klút, áð-
ur en þau eru notuð.
Þó að blóðstrokan sé gerð eins
vandlega og hægt er, fer oftast
svo, að dreifing cellanna um pre-
paratið verður ekki jöfn. Þær verða
auðvitað flestar þar, sem prepar-
atið er þykkast, og stærstu frum-
urnar hafa alltaf tilhneigingu til
að sitja í jöðrum preparatsins.
Dragast þær þangað af yfirborðs-
þenslu blóðvökvans.
Sumir nota stórt dekkgler til að
dreifa blóðinu yfir objektglerið.
Leggja þeir dekkglerið yfir drop-
ann, bíða, unz hann fyllir bilið milli
glerjanna og færa síðan dekkgler-
ið. Þannig fæst jafnari dreifing
frumnanna en við strokið, en þessi
aðferð krefst mikillar æfingar, eigi
hún að takast vel.
Blóðpreparatið verður að lita
sérstaklega, svo að hægt sé að
greina að hinar ýmsu frumur.
Margar litunaraðferðir er hægt að
nota. Hér er algengast að nota
May Grúnwald og Giemsa lit. May
Grunwald litur er mettuð upplausn
af metylenbláu eosinati í metyl-
alkoholi og er hæfilegt að leysa
% g af litarduftinu upp í 200 ml
af metylalkoholi.
Giemsa litarduft er einnig eosin-
samband, derivat af metylenbláma,
er nefnist azure II, og er hæfilegt
að leysa 0,5 g af azure II eosin
upp í 33 ml af glycerini. Eftir 2
—3 klst. er bætt út í upplausnina
33 ml af absolut alkoholi eða met-
anoli.
Til litunarinnar er einnig notuð
fosfatblanda, er hefur ph. 6,5. Má
gera hana úr sekunderu natríum-
fosfati og primeru kalíumfosfati