Læknaneminn


Læknaneminn - 01.12.1962, Blaðsíða 34

Læknaneminn - 01.12.1962, Blaðsíða 34
LÆKN ANEMINN 31, UM ISOTOPA Þorv. V. GuSmundsson, lœknir, svarar hér á eftir nokkrum spurningum í sambandi viö þau isotopatœki, sem verið hafa í notkun á Landspítalanum s. I. ár. Próf. Dav. Davíðsson hefur áður lýst þessum tœltjum á fundi í félagi okkar. Til hvers eru þessi tœki? Tækin, sem við höfum, eru öll ætluð til að mæla beta og gamma geislun. Sum eru notuð til mælinga m vivo, en önnur til mælinga á sýnum, s.s. blóði, þvagi, saur og vefjabitum. Sem sagt; tækin eru ekki til geislunar heldur mælinga. Á hverju byggist notkun iso- topa í lœknisfrœSi? Frumefnin, sem finnast í náttúr- unni, eru oftast blanda af tveim eða fleiri isotopum. Sumir þeirra eru geislavirkir, en flestir geisla- isotoparnir, sem notaðir eru í læknisfræði eru búnir til í kjarna- ofnum. Þeir senda frá sér beta og gamma geisla eða beta geisla eingöngu. Líkamsfrumurnar greina ekki milli einstakra isotopa sama frumefnis. Af því leiðir, að geislaisotop, sem gefinn er inn dreifist um líkamann eða safnast fyrir í einstök líffæri hans í réttu nlutfalli við það magn, sem fyrir er á hverjum stað af frumefni því, sem hann er afbrigði af. En þar sern isotopinn er geislavirkur er hægt að fylgjast með ferðum hans í likamanum og magni hans á ein- stökum stöðum með mælingum á gammageislum in vivo og beta eða gamma geislun in vitro. Einnig er hægt að gefa inn efnasambönd, sem eru merkt með geislavirkum atomum (þ. e. í þeim er eitt eða fleiri geislavirk atom) og fylgjast með þeim á sama hátt, og síðan finna efnasambönd, sem myndast hafa af þessum merktu mólekúl- um. Hvaöa rannsóknir hafa veriö framkvœmdar meö tœkjunum og hverjar eru helztu niöurstööur þeirra? Áður en byrjað var að nota geislaisotopa til greiningu á skjaldkirtitssjúkdómum þurfti að finna normalgildi prófanna hjá heilbrigðum fslendmgum. Við byrjuðum því að mæla upptöku skjaldkirtilsins á Im hjá heil- brigðu fólki og ails höfum við mælt u. þ. b. 90 heilbrigða á ýmsum aldri. Þetta var gert að lang mestu leyti s.l. vetur og vor. Síðan höfum við verið að bæta við þá aldursflokka, sem fæstir voru í. Endanlegur niðurstöður eru ekki fyrir hendi enn. Við höfum þó reiknað út bráðabirgðaniðurstöðu, sem hugsanlegt er að geti breytzt nokkuð, en áreiðanlega ekki svo mikið, að það skipti máli við notk- un prófanna við greiningu sjúk- dóma. Normalmörkin voru fundin á þann hátt, að fyrst var fundið meðaltal í hverjum flokki mæl- inga — t. d. meðalupptaka eftir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.