Læknaneminn


Læknaneminn - 01.12.1962, Blaðsíða 14

Læknaneminn - 01.12.1962, Blaðsíða 14
LÆKNANEMINN H LÆKMA„DEILAM“ ANMD 1962 Það vai' í byrjun nóvember s.l. að heyra mátti einn segja við annan á göngurn Landsspítalans: sunnudagur í dag, sunnudagur i gær, eintómir sunnu- dagar. Og þó voru hreint engir sunnu- dagar, jafnvel bara mánudagur, sem er jú lengst allra daga frá sunnudegi hvað svo sem líður stöðu hans á daga- talinu. En þó var þetta rétt að því leyti, að sunnudagsstarfsleysið í afstæðri mynd grúfði yfir spítalanum, þar sem tuttuguogsex læknar á stofnuninni höfðu um sinn kvatt hana með tól sín og pjönkur, án þess að nokkrir aðrir lækn- ar kæmu í hinar lausu stöður. Hvað olli því nú, að læknarnir, þessir skikkanlegu og vammlausu menn i virðulegum stöðum, voru að segja sig frá þeim? Ekki var það af hrekkskap eða ótugt einni saman heldur voru þeir einsog fleiri í þjóðfélaginu óánægðir með kjör sin og mun að auki hafa þótt skipulagi ábótavant, er til þeirra tók, og vildu fá nokkra leiðréttingu á hvoru tveggja. Ekki verða læknarnir heldur um það sakaðir að hafa þegar í fyrsta leik gripið til harkalegra aðgerða til þess að fá málum sínum framgang. Þeir höfðu löngu skrifað bréf til réttra aðila, þar sem þeir óskuðu viðræðna um kröfur sínar og laiisn vandans, en því bréfi var ekki svarað. Og þeir skrifuðu annað bréf og því var heldur ekki svar- að. Islendingar eru fádæma latir að svara bréfum. Þar hef ég fyrir mér ekki ómerkari mann en sjálfan Helga Sæm. Vafalaust hafa læknar ekki tíma til þess fremur en annars að fylgjast með þeim eiginleikum, sem nú á öld menningarinnar eru að festa rætur með þjóðinni og er vitandi og óvitandi hlúð dyggilega að. En hvað um þáð; þegar ekki dugðu bréfaskriftirnar gripu lækn- arnir tii þess ráðs að segja upp stöð- um sínum, ef það yi'ði til þess, að réttir aðilar hrykkju eilítið ónotalega við. Og víst varð þeim þetta rúmrusk, en tæplega meir. Þeir byrjuðu á þvi að framlengja uppsagnarfrest læknanna um þrjá mánuði, „svo meiri tími gæfist til þess að leysa vandann". En þetta voru aðeins orðin fögur og gerðir engar. Kannske var þetta sök læknanna. Þeir vcldu sér óheppilegan tíma frá þjóð- hagslegu sjónarmiði. Það fór nefnilega sá tími í hönd, þegar lax er í öllum ám og ráðstefna í hverju heimshorni, en þær þurfa réttir aðilar allar að sækja ráð- stefnanna vegna, þjóðarinnar vegna og jú sjálfs sín vegna. Og svo er gestkvæm- ast liér, þegar sól er hæst á lofti á norðurhjara, og við erum gestrisin þjóð. Sem sagt, það er ekkert óskiljanlegt, að ekki skuli hafa verið hægt að sinna kvabbi læknanna á mánuöunum sex. Og svo hefur það einnig komið fram, að því var ekki trúað, að læknarnir myndu gera alvöru úr því að ganga úr vist 1. nóv. M. ö. o. það var litið á þá einsog hverja aðra óþekktarorma, sem hóta að bleyta sig í fæturna, ef þeir fengju ekki gott í munninn. Það þurfti því ekki að flýta sér. En svo rann upp 1. nóvember og brott- för læknanna varð staðreynd svo eitt- hvað vaið að gei'a — betra seint en aldi'ei. Nú skyldum við aumir í lögum hafa haldið að auglýsa hefði átt hinar lausu stöður og ef enginn hefði um þær sótt hefði verið uppkomið hrika- legt vandamál, sem meira en vaðalinn einan hefði þurft til þess að leysa. En ekkert af þessu skeði og sýnir aðeins, hversu illa maður er að sér í lögum, því eftir þeim skal allt fara eins og bezt kom fram á fyrstu dögum lækna,,deil-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.