Læknaneminn - 01.12.1962, Blaðsíða 23

LÆKNANEMINN
23
reynzt mjög fróðlegar, gagnlegar
og skemmtilegar og er vonandi, að
þetta verði að föstum lið í geð-
sjúkdómakennslunni. Þetta er
náminu þar mikil lyfting.
—o-—
Við birtum í þessu blaði styrkt-
armannaskrá. Er þar að finna
nöfn allra þeirra, sem nú þegar
hafa greitt sinn árlega hundrað-
kall tii styrktar blaði okkar. Eins
og skráin ber með sér eru styrkt-
armennirnir nær eingöngu úr
Reykjavík og nágrenni. Stafar
þetta af því, að fjármálastjórinn
og lið hans hafa nær eingöngu
haldið uppi innheimtuherferð sinni
á þessu svæði á þessi misseri. Ekki
ber þó að skilja málið svo, að þeir
læknar og aðrir unnendur blaðs-
ins á nefndu svæði, er ekki hafa
fengið inni á skránni, hafi skor-
azt undan að greiða hundraðkall-
inn. Þrátt fyrir vel skipulagða her-
ferð fjármálastjórans hefur ekki
náðst til allra — en þeir þurfa
engu að kvíða. Njósnir hafa okk-
ur borizt af því, að á næsta miss-
eri muni herferðinni beint út á
land. Treystum við því, að þeir,
sem þar fá blaðið, sendi greiðsiu
til fjármálastjórans hið fyrsta og
verði þannig á styrktarmannaskrá
í vor. Það kostar nokkuð fé að
halda úti jafn glæsilegu blaði og
Læknaneminn er. Við þökkum svo
þeim, sem þegar hafa greitt og
ninum fyrirfram.
—o—
Það er leitt til þess að vita að
Félag læknanema á ekki í sínum
fórum Læknanemann frá upphafi.
Magrar stjórnir félagsins og rit-
stjórnir blaðsins hafa reynt að
afla félaginu þessa en ekki haft
árangur sem erfiði. Við, sem nú
ritstýrum blaðinu, höfum einnig
LÆKNA NEMINN
BLAÐ FÉLAGS LÆKNANEMA
Ritnefnd:
Sverrir Bergmann,
ritstj. og ábm.,
Jón Alfreðsson,
Matthías Kjeld.
Fjármál og dreifing:
Víglundur Þ. Þorsteinsson.
Arnarhraun 33, Hafnarf.
Auglýsingar:
Kristján Eyjólfsson,
S'gurður Björnsson.
Ársgjald kr. 100,00.
Prentað í Steindórsprenti h.f.
reynt að viða að gömlum árgöng-
um en árangurinn er vægast sagt
rýr. Einkum eru það hin fyrstu
fjölrituðu blöð, sem ekki virðast
liggja á lausu og eru reyndar orð-
in hið mesta metfé og því skilj-
anlegt að menn haldi fast um.
Við freistum þess þó að leita eftir,
hvort ekki myndi einhver þeirra,
er þetta blað lesa, geta veitt okk-
ur liðsinni. Enda þótt menn vilji
ekki láta sín gömlu blöð af hendi
sem ekki er jú hægt til að ætlazt
myndum við þó telja það nokkra
bót úr því sem komið er að fá þau
til þess að geta gert skrá um blað-
ið frá fyrstu tíð, þar sem fram
kæmi efni, ritnefndir og annað,
sem máli skiptir. Þykir okkur
sennilegt, að þetta geti orðið það
lengsta, sem hægt verðui' að kom-
azt og vildum gjarnan vinna þetta
verk nú, er blaðið stendur á þeim