Læknaneminn - 01.11.1969, Blaðsíða 8

8
LÆKNANEMJNN
teljandi breyting á blóðflokka-
skipan Islendinga. Þetta er sú
forsenda, sem gengið hefur verið
út frá, þegar blóðflokkar hafa
yerið notaðir við mat á uppruna
íslendinga.
Fisher og Taylor (5) byggðu
skýringu sína á dreifingu blóð-
flokkanna á Bretlandseyjum
meðal annars á blóðflokka-
skipan Islendinga. Á Stóra-
Bretlandi fer blóðflokkahlutfallið
hækkandi frá norðri til
suðurs. Það er lægst á Skotum
enn lægra er það hjá Irum og Is-
lendingum, þar sem O-flokkurinn
er mjög sterkur. Höfundarnir
álykta, að þar sem Island sé num-
ið að langmestu leyti af Norð-
mönnum, bá komi fram hiá íslend-
ingum hin frumskandinaviska
blóðflokkaskipan og hún sé enn
ríkjandi meðal Skota. en að nú-
tíma Skandinavar, sem eru með
enn almennari A-flokk en Suður-
Englandingar. séu orðnir mikið
blandaðir bióðum frá Mið- og
Austur-Evrónu og Englendingar
nágrannabióðum sínum í Suðvest-
ur-Evrónu. Donegani, Dungal,
Ikin og Mourant 13") komast að
beirri niðurstöðu. að það álit, að
aðeins lítill hluti landnemanna
hafi verið af írskum og skozkum
ættum. sé sennilega rangt. Benda
beir á í bví sambandi. að Islend-
ingabók sé rituð um 250 árum eft-
ir landnám og að vmislegt í ís-
lenzkri menningu bendi til áhrifa
frá Trlandi og Stóra-Bretlandi. Að
hessari skoðun frágenginni sjá
höfundarnir ekki aðra lausn á
va.ndanum en há, er Fisher og
Tavlor komu með.
Eins og begar hefur komið
fram, eru matsatriði fólgin í öll-
um aðferðum, sem notaðar hafa
verið í leit að uppruna íslendinga,
en þær hafa líka til að bera stað-
reyndir og fram hjá þeim verður
ekki gengið. Þær eru núverandi
blóðflokkaskipan á íslandi, Stóra-
Bretlandi og Skandinavíu og svo
ýms söguleg sannindi. Donegani og
félagar fara ekki nánar út í það
atriði, hve mikill hluti landnem-
anna hafi þurft að vera Skotar og
írar til þess að fá 0-konafjölda Is-
lendinga, sem er um 75%. Meðal
0-konafjöldinn á írlandi og Skot-
landi er heldur minni, en á tak-
mörkuðum svæðum landanna er
hann milli 75 og 80%. I Noregi
er hann hvergi yfir 65%, en um
63% fyrir hann allan. Með þvi að
reikna með hærri tölunum, 80 og
65, þá þyrftu 67% landnemanna
að hafa verið Skotar og írar til
þess að fá 0-konafjölda íslend-
inga. Slíkt tel ég ekki samrýmast
sannleiksgildi sögunnar. Einnig
tel ég útilokað af sögulegum
ástæðum, að blóðflokkaskipan Is-
lendinga sé frumskandinavisk.
Saga Skandinavíu eftir víkinga-
öld er ljós og greinir ekki frá nein-
um meiri háttar þjóðflutningum,
er gætu skýrt þann mikla mun,
sem er á blóðflokkum Islendinga
og Skandinava nú. I Noregi koma
varla til greina aðrir en Hansa-
kaupmennirnir þýzku, og get ég
ekki hugsað mér, að þeir hafi haft
öllu meiri áhrif á norsku þjóð-
ina en einokunarkaupmennirnir
dönsku á þá íslenzku.
I sambandi við rannsóknir, sem
ég (14) gerði á beinum víkinga,
reyndi ég að koma saman sögu-
legum staðreyndum og blóðflokka-
skipan í Norðvestur-Evrópu, og
skal ég gera stuttlega grein fyrir
röksemdafærslu minni.
Víkingaaldarbeinin í Skandi-
navíu og Danmörku eru með sama
svipmóti og þau frá hinni eldri
járnöld þar, og í þann flokk falla