Læknaneminn - 01.11.1969, Blaðsíða 55

LÆKN ANBMINN
un 0,9 ein. Samfara þessu hafði
sjúklingur dálitla velgju, en ekki
kláða. Næstu daga fór gulan
minnkandi, bilirubin og alk. fos-
fatasi var komið í eðlilegt horf 18
dögum síðar.
Ellefu dögum eftir komu fór
sjúklingi að þyngja, og hann
fann til vaxandi slappleika. Skoð-
un leiddi í ljós deyfu yfir hægra
lunga, veiklaða öndun ofanvert
yfir lunganu og upphafna yfir
neðri hluta lungans. Á röntgen-
mynd sást alskyggt hægra lunga
(mynd 2). Gerð var ástunga
á hægra brjóstholi og tæmdur út
allmikill vökvi. Auk þess fékk
sjúklingurinn bjúgleysandi lyf
(diuretica). 10 dögum síðar voru
öll merki um vökva horfin úr
hægra brjóstholi.
1 millitíð var gerð i. v. urografi,
sem leiddi í ljós fyrirferðaraukn-
ingu í hægra nýra. Á æðamynd
(arteriogram) af nýranu sást þessi
fyrirferðaraukning einnig, og

líktist hún mest cystu eða góð-
kynja æxli.
Sjúklingur útskrifaðist af
sjúkrahúsinu eftir mánaðarlegu og
var þá óþægindalaus. Tveim sólar-
hringum síðar vaknaði sjúklingur-
inn með mikla mæði og hósta.
Honum leið mun betur, þegar
hann sat uppi. Daginn eftir tók
hann eftir bjúg á fótum. Næsta
dag var sjúklingur fluttur á
sjúkrahús.
Við komu á sjúkrahúsið heyrð-
ust vot slímhljóð á baki, lifur náði
4 fingurbreiddir niður fyrir
hægri rifjaboga og sjúklingur
hafði bjúg á fótum allt upp að
hnjám. Yfir mitral svæði heyrðist
hrjúft, pansystoliskt óhljóð, sem
ekki hafði heyrzt við fyrri skoð-
anir.
Ráðin var bót á hjartabilunar-
einkennum með rúmlegu og lyfj-
um, og sjúklingur útskrifaðist eft-
ir 13 daga sjúkrahússvist.
Heimilislæknirinn var kallaður til að líta á gamlan mann, sem bjó hjá
giftri dóttur sinni.
„Hvað er að þeim gamla“, spurði læknirinn, þegar hann kom.
„Ég veit það hreint ekki,“ svaraði dóttirin. „Hann tuldrar bara sífellt,
að hann vilji deyja.“
„Aha,“ sagði þá læknirinn, „þá var mjög skynsamlegt af þér að senda
cftir mér.“
Sjúkraþjálfarinn (er að nudda hné sjúklings): „Hann á eftir að rigna
í dag.“