Læknaneminn - 01.11.1969, Síða 39

LÆKNANEMINN
35
(4) Vilhjálmur G. Skúlason: Um
nautnalyf. Útvarpsfyrirlestrar 1967.
(5) Nils Retterstöl: Medikament mis-
bruk. Universitetsforlaget 1967.
(6) D. R. Laurence: Clinical Pharma-
cology, 3rd ed. Churchill, 1966.
(7) A. Goth M. D.: Medical Pharmaco-
logy, 3rd ed. Mosby, 1966.
(8) Louis Lasanga: The Clinical Bvalua-
tion of Morphine and its substitutes
as analgesics. Pharm. Review, vol.
16, 1964.
(9) Odd Lingjærde: Generelt om klin-
iske virkninger og indikasjoner. T.
norske Lægeforen. 1969, 89.
(10) Leif Ostenstad: Behov for psyko-
farmaka i almenpraksis. T. norske
Lægeforen. 1969, 89.
(11) Bred Lange Nielsen: Indikasjoner
og valg av preparat ved indremed-
icinske sykdommer. T. norske
Lægeforen. 1969, 89.
(12) Nils Retterstöl: Misbruk av psyko-
farmaka. T. norske Lægeforen.
1969, 89.
(13) Nils Retterstöl & Arne Sund:
Meprobamat, vanemessig behov og
tilvenning. Nord. Med. 69, 1963.
(14) Nils Bejerot: Aktuell toxikomani-
problematik. Lakartidningen, vol.
62, 1965.
(15) Peter Laurie: Drugs. Penguin,
1969.
(16) The UCLA Interdepartmental
Conference: Drug Dependency.
Annals of Internal Medicine, vol.
70, 1969.
Þingmannavindhögg
Nýverið hafa nokkrir þingmenn lagt fyrir Alþingi frumvarp, sem
feliu- í sér lögfestingu á sex mánaða héraðsskyldu kandidata. Nú eru í
gildi reglugerðarákvæði, sem kveða á um 3—6 mánaða héraðsskyldu
og þyrfti því ekki annað en að ráðherra breytti núverandi 3 mánaða
ákvæðum í 6 mánuði.
Allmikið veður hefur verið gert út af þessu í fjölmiðlum og látið
að því liggja, að hér sé fundin ágæt bráðabirgðalausn á læknaþjónustu-
vandamáli dreifbýlisins. Fljótt á litið gæti svo virzt, en við nánari
athugun er einkum þrennt, sem mælir á móti lausn þessari:
1) Flestir þeir kandidatar og læknar, er í héruð fara, ráða sig hvort
eð er ekki til skemmri tíma en 6 mánaða. Er þar með meginfor-
senda þessa frumvarps orðin harla léttvæg.
2) Fari svo, að meiri ásókn verði í héruð eftir en áður, mun það
hamla mjög framgangi læknamiðstöðvamálsins, þar eð lækna-
skorturinn, en ekki áhugi yfirvalda, virðist helzt halda lífinu í því.
3) Með frumvarpi sínu lýsa þingmennirnir því óbeint yfir, að hér-
aðslæknaskorturinn sé læknum einum að kenna, þar eð þeir skuli
einir um að leysa hann. Er þá dómgreind og skynsemi þingmanna
illa brugðið, ef slík er sannfæring þeirra.
Fróðlegt verður að fylgjast með framvindu frumvarps þessa, en
vonandi hyggja þingmenn vel að, áður en þeir slá vindhögg sem þetta
og reyna að finna raunhæfari lausn þessa vanda.
Stjórn F. L.