Læknaneminn - 01.03.1970, Síða 57

LÆKNANEMINN
47
batatölu en B-I og B-II. Samkvæmt
ýmsum heimildum má sjá, að um
það bil 10% af vagotomíum eru
ófullkomnar, þ. e. að einhverjir
vagusþræðir til magans hafa orð-
ið eftir. Þetta er staðfest af sýru-
mælingum eftir aðgerð. Minnkun
á magasýru verður þó í nálega öll-
um tilfellum það mikil, að það
jafnast á við venjulega B-I eða
B-II aðgerð, einkum ef einnig hef-
ir verið gerð antrectomia í sam-
bandi við vagotomíuna.
Þá ber einnig á það að líta, að
vagotomia og afrennslisaðgerð er
mun minna álag fyrir sjúklinginn
og dánartala lægri en við stærri
magaaðgerðir.
Á skurðlækningadeild Borgar-
spítalans höfum við gert nokkrar
vagotomiae selectivae. Sem af-
rennslis- (drainage) aðgerð höf-
um við gert antrectomia vegna
mjög mikillar sýruframleiðni.
Sýrumælingar eftir aðgerðir hafa
reynzt fullnægjandi, þ. e. lág til
engin frí sýra.
Vagotomia totalis mun enn gerð
af ýmsum. Tæknilega er e. t. v.
auðveldara að fást við hana, en
hætta á aukaverkunum, þá aðal-
lega svæsnum niðurgangsköstum,
sem ekki sjást eftir vagotomia
selectiva, hefir takmarkað mjög
vinsældir hennar.
Orsakir og eðli ulcus pepticum
eru enn að verulegu leyti óleyst
viðfangsefni vísindanna. Hvernig
sem lausnin kann að verða, virð-
ist ýmislegt benda til þess, að yfir-
gripsmikið brottnám á maga sé á
undanhaldi fyrir vagal denervatio
og lítilli resectio eða pyloroplastik.
Segja má, að þessi þróun sé skil-
getið afkvæmi þeirrar þekkingar,
sem við höfum öðlazt bæði á eðli-
legri magastarfsemi og sjúklegu
ástandi, er leitt geti til ulcus
pepticum.
Billroth I., Wien. Med. Wchnsckr. 31:
1427, 1881.
Drag-stedt, L. R.: Surgery of the
Stomach and Duodenum, Chapt
10 B4, Boston 1962, Little Brown
and Co.
Griffith, C. A.: Arch. Surg. 81, 781,
1960.
Griffith, C. A., West. J. Surg. 71, 175,
1962.
Griffith, C. A.,: Stainey L. S„ Kato T„
Harkins H. N.: Am. J. Surg. vol.
105, 13, 1963.
Jackson, R. G.: Arch. Surg. 57, 333,
1948.
Jones, S.: Lancet, 1: 678, 1875.
Klingensmith V. Oes. P.: Am. J. of Surg.
vol. 116, No. 5, 759, 1968.
Péan, J. E.: Gaz. d. hop. 52: 473, 1879.
Ulcussjukdomen, Nordisk Symposium
Götehorg 1966.
Weineberg P. A.: Amer. J. Surg. 105,
347, 1963.
Ónefndur læknir hér I bæ hringdi í lyfjabúð og spurði hvað væri bezt
við migrene.
,,Ja, — cafergot," var svarað.
„Já, það er satt,“ sagði Ónefndur, „kaffi er gott."
Heyrt á stofugangi: „Þama sjáið þið, strákar, þetta króniska fólk
getur líka orðið akút veikt.“
Rödd á bak við: „Það getur meira að segja dáið.“