Læknaneminn - 01.03.1970, Qupperneq 79

LÆKNANEMINN
67
Nogle baggrunde for det planlagte symposium om „Læge-
uddannelsen og U-landene“.
Þátttaka íslendinga.
Það, sem nú hefur verið rakið, sýnir glögglega, að full ástæða er
fyrir Islendinga tengda læknisfræði að fylgjast með og taka virkan
þátt í starfi á þessum samnorræna grundvelli. Bæði er það, að lækna-
deildir á hinum Norðurlöndunum eru skyldar okkar að byggingu, við
svipuð vandamál er að etja, og svo hitt, að óvíða í heiminum er heilsu-
gæzla á hærra stigi en í þessum löndum. Læknisfræði er mjög alþjóðleg
fræðigrein og mikið ríður á því, að læknamenntun í litlu landi ein-
angrist ekki og dragist ekki aftur úr. Norðurlandaþjóðirnar hafa einnig
mjög opin augu fyrir framförum á sviði læknismenntunar í öðrum
löndum, einkum Bandaríkjunum.
Það, sem helzt gerir okkur erfitt fyrir, eru langar ferðir og manna-
fæð. En hin sígilda afsökun íslendinga um fæð, fátækt og smæð vill
þó oft verða ódýr fyrirsláttur fremur en fullgild ástæða fyrir sára-
lítilli virkni þeirra í samskiptum sem þessum. Þess er stundum ekki
gætt, að fulltrúar á fundum erlendis séu sæmilega upplýstir um fund-
arefnið, kannski gripnir upp með stuttum fyrirvara og sendir. Iðu-
lega eru fulltrúar á stórum ráðstefnum allt of fáir til að þess sé nokk-
ur kostur, að þeir geti fylgzt með megninu af því, sem fram fer. Stirð-
leiki í málum háir oft, svo að þátttaka í hröðum umræðum verður
örðug. Leikni í slíkum umræðum á móðurmálinu sjálfu er reyndar
einnig oft sáralítil miðað við erlenda ráðstefnugarpa. Innlegg íslenzkra
fulltrúa verður af þessum sökum oft takmarkað við frásagnir, hvernig
þetta og hitt er heima á Fróni, en minna er um frumleg innskot. Við
heimkomu vill það bregðast, að fulltrúar geri hlutaðeigandi aðilum
grein fyrir samkomum þeim, sem þeir hafa sótt. Kannski er alls ekki
eftir upplýsingum gengið. Upplýsingamiðlun vill því stundum vera í
lágmarki. Þegar svo er í pottinn búið, er von, að fólk spyrji, hvaða
gagn sé að þessum ráðstefnuferðum, og að það líti á þær sem hálfgerðar
munaðarreisur eða venjulegar innkaupaferðir. Mig grunar, að þá fyrst
fari íslendingar að hafa verulegan hagnað af samskiptum eins og inn-
an NFMU, er þeir geta lagt eitthvað af mörkum sjálfir, miðlað öðrum
af sérstakri reynslu, hversu þversagnakennt sem þetta kann að hljóma.
Benda má á í þessu sambandi, að við læknadeild H. I. eru aðstæður á
ýmsan hátt hagstæðar til að reyna nýjungar í kennslu, einkum vegna
nánara sambands nemenda við aðalkennara en víðast hvar annars
staðar.
Hvað Félag læknanema varðar og þátttöku þess í framangreind-
um samtökum, þá er ljóst, að miklu fleiri félagsmenn en nú þurfa að
vera vel upplýstir um NM, NFMU og reyndar einnig IFMSA. Félagið
verður að eiga næga fulltrúa, sem komið geta fram af fullri reisn gagn-
vart þessum stofnunum, hvenær sem er. Til að tryggja samfellu í fé-
lagsstarfinu þarf að vera fullkomin reiða á gögnum félagsins, en á því
hefur viljað vera misbrestur. Ég hvet að lokum félagsmenn til að kanna
þau gögn, sem F. L. á, og taki hver það sérsvið, sem áhugi býður.