Úrval - 01.12.1966, Blaðsíða 36

34
eigandans var, en það hefði ég
ekki átt að gera. Þegar ég hljóp
yfir grasflötina og heim að tröpp-
unum, því að ég ætlaði ekki að
snuða neitt, ekki um þumling, fót-
inn skyldi ég setja í neðstu tröpp-
una, en það varð lengri bið á því,
en ég hafði gert ráð fyrir. Ég hafði
gleymt mikilsverðu atriði. Þegar ég
hljóp út á grasflötina við húsið,
stökk að mér eitthvað, sem líktist
meir skrímsli en venjulegri skepnu.
Þetta var stóri danski varðhundtV-
inn, Slipper hét hann, ég hafði
gleymt því, að hann var hafður í
húsi rétt við tröppurnar. Það skipti
nú engum togum, að ég og föru-
nautar mínir, sem urðu álíka
hræddir og ég, snerum við, allir
sem einn, og nú var tekinn sprettur
sem um munaði, en nú var ég síð-
astur í hópnum. Svo mikil var
ferðin, að ég var kominn hálfa leið
til baka, áður en það rann upp fyrir
mér, að villidýrið Slipper myndi
hafa verið bundinn í húsinu og ekki
komizt nema að tröppunum.
Og þá fann ég hversu þreyttur
ég var orðinn, og hægði ferðina og
það var lotlegur maður, sem kom
heim til sín þetta kvöld, og til þess,
að geta gengið með dálítilli reisn
ÚRVAL
í húsið, settist ég niður á tröppurnar
og blés mæðinni.
Andi sonur minn, stóð við bíl-
skúrinn með básúnuna sína. Þau
mæðginin voru nýkominn heim.
Það leyndi sér ekki hræðslan og
undrunin úr augum Andy. Hann
sagði:
— Hugsaðu þér pabbi, við
mamma sáum skrýtnustu sjón, sem
við höfum nokkurn tímann séð. Við
sáum einhvern gamlan karl í hvít-
um buxum á harðahlaupum að
elta heilan hóp af hundum eftir
Peekskillgötunni...
Honum varð litið á klæðnað minn
og nú magnaðist greinilega með
honum hræðslan og undrunin.
Hann sagði vandræðalega.
„Ég held ég ætti að fara og æfa
mig dálítið á básúnuna, pabbf.“
Hann beið ekki eftir svari.
Þrátt fyrir þetta allt, hefði ég
kannski haldið áfram, því að ég er
þrjózkur að eðlisfari, en um kvöldið
steig ég á baðvogina til að njóta
þess að sjá þó einhvern árangur
af öllum mínum hrellingum og svita
í þrjár vikur. Ég hafði létzt um 120
grömm.
Vantar ekki einhvern hvítar
stuttbuxur gefins?

Gauksklukka var stöðvuð um stundarsakir á kjörstað i bæjarstjórnar-
kosningunum í Oss í Hollandi, vegna þess að hljóðið, sem gaukarnir
gáfu frá sér, hljómaði líkt og nagn formanns Bændaflokksins, herra
H. Koekkoek. í kosningareglugerð er mælt svo fyrir um, að algers
hlutleysis verði að gæta á kjörstað.
U P I.