Úrval - 01.06.1967, Blaðsíða 24

22
ÚRVAL
mönnum, þar sem þeir halda til
heimkynna Tómasar", og í garði
mínum settumst við á bekki þakta
með grænum þökum, og tókum all-
ir tal saman.“
Samræður þeirra fyrstu eina eða
tvær klukkustundirnar snerust um
félagsleg og hagfræðileg efni með
Englendingum, og það sem þessir
heiðursmenn höfðu þar til málanna
að leggja, er lýst fyrir okkur í
fyrri bókinni af þeim tveimur, sem
Utopia samanstendur af. „Því næst
fórum við inn og borðuðum mið-
degisverð,“ heldur Tómas áfram
sögu sinni, „og þegar borðhaldinu
var lokið, héldum við aftur útí garð-
inn og settumst á hina sömu bekki
og skipuðum þjónunum að láta ekki
ónáða okkur.“ Og þá var það, sem
Raphael, „sem sá hversu ákafir og
fúsir við fórum til að hlusta á hann,
stóð um stund kyrr í þungum þönk-
um en byrjaði síðan að segja
frá .....“
„Eyjan Utopia er um miðbikið
(en þar er hún breiðust) tvö hundr-
uð mílur." Á þessu eylandi eru
fimmtíu og fjórar „stórar og bjartar
borgir eða héraðsmiðstöðvar, og
tala þar allir eina tungu, hafa sömu
siðu, stofnanir og lög.“ Höfuðborgin
heitir Amaurot, og liggur á miðri
eyjunni, og þangað safnast sendi-
menn frá öllum hinum borgunum til
að ræða sameiginleg hagsmunamál.
Æðsti stjórnandi þjóðfélagsins er
prins, sem kosinn er almennri kosn-
ingu til lífstíðar.
Allar borgirnar eru byggðar með
sama hætti og eru svipaðar að stærð.
Göturnar eru tuttugu feta breiðar
og vel þvegnar. Húsin eru byggð
samhangandi og eru öll þriggja
hæða. Hvert hús hefur tvennar dyr,
aðrar útí garðinn, en hinar út á göt-
una, og þessar dyr eru aldrei lokað-
ar, „svo að þeir, sem vilja, geti geng-
ið þar inn, því að það er ekkert
þar innan veggja, sem er persónu-
bundið eða í eigu nokkurs einstaks
manns.“ Bak við hvert hús er stór
garður, því að Utopíubúar „leggja
mikla rækt við garða sína.“ í sveit-
inni umhverfis borgirnar eru fjöl-
mörg býli, og vinnur fólkið í sveit-
inni og borginni þar til skiptis.
Þeir leggja sérstaka áherzlu á
hænsnabú sín. „Þeir ala firn af
hænsnum og gera það með furðu-
legum hætti. Hænurnar liggja sem
sé ekki á eggjunum, heldur er þeim
ungað þannig út, að þau eru geymd
við hæfilegan hita. Þetta sýnir
kostulega framsýni af More, þar sem
gerviútungun var algerlega óþekkt
fyrirbæri á hans dögum.
Allir Utopiubúar eru klæddir
mjög líkt, enda þótt það sé greini-
legur munur á búnaði karla og
kvenna, og síðan þeirra sem giftir
eru og ógiftir. íbúarnir klæðast
sömu fötum sumar sem vetur og
hver fjölskylda vinnur sín eigin föt.
Þegar þeir eru að vinna, klæðast
þeir fötum sem búin eru til úr leðri
eða skinni, og eiga fötin að endast
í sjö ár og þegar þeir hafa hætt
vinnu, fleygja þeir yfir sig skikkju,
og er hún með sama lit alls staðar á
eyjunni, það er hinum uppruna-
lega lit ullarinnar. Sérhver íbúi
Útopíu, hvort heldur er karl eðá
kona verður að iðja eitthvað, ýmist
á búgörðum, við verzlun eða iðn.
Vinnudagurinn er sex stundir og